Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
"Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu."
"İnsanları yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim.Olmak istedikleri, olamadıkları 'kişi'yi anlatırlar."
"Sustu.Konuşmak gereksizdi.Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti.Biliyordu; anlamazlardı."
"Kılığı düzgün bir adamın sokakta simit yemesi yasaktır. Bütün yasaklar gibi bunun da bir kaçamak yolu yok mu? Simidi kır, cebine sok. Tek elinle bir lokma koparıp, kimseye sezdirmeden ağzına at. Ama, ben dişlerim sağlamken ısıracağım."
+Neden bu kadar kötümsersin ?
-Sen neden değilsin ? Çevrene bakmıyor musun ? En mutlu görünenlerine bile ?
...
-Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır.Doğar doğmaz o bilmeden başkaları veriyor.Ama yapışıp kalıyor ona.Onsuz olamıyor.(Sustu, bir sigara yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: Sigara içtiğimi.İşte bir başkası: Bütün bu 'siz'ler, 'iz'ler, 'uz'lardan sıkılırım ben.Yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana.İkinci defa 'sen' diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam.Ne dersin(iz)?
-Galiba sizi anlıyorum.
-Yanılıyorsun.'Siz' anlanamaz, 'sen' anlanır.Bazı kitaplarda 'sizi seviyorum'u okuyunca gülerim.Sanki siz sevilirmiş! 'Sen' sevilir, değil mi?
-Seni anlıyorum. (Kızardı)
...
"Gerçek olan içimdeki bu boşluk mu? Değil! Bir şey var ama eksile eksile var."