Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
Bu yorum silinmiş
Bu yorum silinmiş
-----------
Karı kocalar bile öyle değil mi? Ortak neleri var? Haftanın belli günleri et ete sürtünmekten başka? Gene de dayanıyorlar. Çünkü birlikte yaşama zorunluluğuna inanmışlar. İşte benim onlardan ayrıldığım buna inanmamam. Sıkıntımın da sevincimin de kaynağı bu. Gücün dayanmaktansa yalnızlığıma kaçarım. Bana tek insan yeter. Sevişen iki kişinin kurduğu toplum. Toplumsal yaratıklar olduğumuza göre, insan toplumlarının da en iyisi bu daracık, sorunsuz, iki kişilik toplumlar değil mi?
- Neden bu kadar kötümsersin?
- Sen neden değilsin? Çevrene bakmıyor musun? En mutlu görünenlerine bile. Bütün bunlar üç oda, bir mutfak, iki çocuk düşü ile başlıyor. Sonra?
Kim bilir, iç sıkıntısı olmasa, belki insanlar işe gitmeyi unuturlardı. 'İş avutur' derdi babası. O böyle bir avuntu istemiyordu. Bir örnek yazılar yazmak, bir örnek dersler vermek, bir örnek çekiç sallamaktı onların iş dedikleri. Kornasını ötekilerden başka öttüren bir şoför, çekicini başka ahenkle sallayan bir demirci bile ikinci gün kendi kendini tekrarlıyordu. Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uyumak!
"Yoksa her şey ben olmadığım zaman, benim olmadığım yerlerde mi oluyordu?"
"Bu biz dedigi daha cok ben degil mi?Ben,benim,bana,beni!Herkes ben!"
"Insan gecmis bir olayi kafasindan kaziyip attigini saniyor.Degil.Tortuya benzer bir kalinti var."
"En yakinlarina bile siz diyenler tanirim.Ustelik onlari sevdiklerini de soylerler.Inanilir mi onlara?Kibar gorunme yapmacigi degil de nedir bu?"
Bu yorum silinmiş