Amatör Yazarlar

“Kendimden öte beni ben, defalarca aradım."

" Elime bakın, dibindeyim ! "

Gökyüzü hiddetli bir şekilde ağlıyordu bu bahar akşamında, sanki yaşanacakları bilircesine...

çok kere başladım bir romana.. ama en güzel başlangıç cümlemin şu olduğuna inanıyorum:

"Hazırsanız, başlıyorum..."

Bazen anlatmak istediğimiz şeyi tek bir cümleye sığdıramıyoruz; işin zorluğu da buradan geliyor biraz. Bu 'bir romanın ilk cümlesi' konusunu ilk gördüğümde, yaratıcılığı geliştirebileceği gibi, anlatılmak istenen bir dolu şey tek bir cümle haline getirilmeye çabalanırken, anlatma kabiliyetini de geliştirebileceğini düşünmüştüm. Belki de bu sebeptendir ki yarışmada noktalı virgülle birbirine bağlanmış iki cümleyi bile kabul etmiyorlardı; yüklemi olan, bitmiş olan ilk cümle, kabul ediliyordu.

Sizin yazınız da tek cümle olmasa bile, yarattığınız karakterin kendi yalnızlığına olan düşkünlüğünü, insanlara karşı olan soğukluğunu iyi yansıtmışsınız. :)

'hayatı boyunca hep yalnızdı ve ne zaman bir insan yüzü görse yaşadığı kutsallığı kirletecek yegane güçmüşçesine aciz bir korkuyla bakıyordu. yalnızlığın boğucu hiçliğinde kim olduğunu ne olduğunu bile unutmuştu, en kötüsü de yalnızlıktan vazgeçemiyordu. insanların en adi yüzünü görmüştü ve bulunduğu hiçlik sahip olabileceği en büyük nimetti.'
ilk cümle değilde ilk paragraf oldu :)

"Kâtip, gaz lambasının aydınlattığı odadaki ahşap kakmalı sandalyede dikelmiş; ellerini iki yanına korkuyla bastırdığı el yazmasının satırlarını, içine akan nefes gibi özümseyerek gözünü kırpmadan okuyordu." Biraz zorlama ve uzun mu oldu sanki ne?...

"Haddii bismillah!" heheh.

Saatler geçiyordu ben benden geçerken.Ya o bana gelmeliydi.Ya da ben ölüme gitmeliydim...

Asya'nın bereketleri topraklarından bir kısrak başı bu diyarlara ilerleyen Anadolu'nun yılmaz savaşçıları, kitaplar için savaşmış, onlar için yaşamış ve yine onlar için öleceklerdir. :DDD