Dinler Tarihi

Genellikle dinler, insanoğlunun zamanla uzaklaştığı saf, arı-duru bir konumunun bulunduğuna inanmaktadır. Buna göre, insanlığın ilk dönemlerinde bütün insanların mutlu ve huzurlu olduğu bir çağ vardı. Başlangıçta her şey mükemmel idi, sonraları bu mutluluğu bozan bir şeyler oldu ve işler tersine döndü. Bu konum Çin dinlerinin nizam ve doğru yol dedikleri varoluşsal ve ahlaki yöntemde kendisini göstermektedir. Söz konusu durum, bireyi esas alan Taoizm için olduğu kadar, toplumu esas alan Konfüçyanizm için de geçerlidir. Lao Tse ve öğrencilerine göre, bireysel varoluş evrensel varoluşun bir parçası olup, bu nizamdan uzaklaşma insanı günaha sürükler. Kurtuluşun yolu evrensel varoluşla tam bir birlik oluşturmaktadır. Bu ise şefkat, samimiyet, nezaket, alçakgönüllülük ve sevgi gibi erdemlerden oluşan üstün ahlaki ilkelere uymakla gerçekleşir. Bunun sonucu da, yapay vehimlerin şekillendirdiği kişilikten kurtulma ve bir anlamda insanda ilahi kişiliğin açığa çıkması yönündeki değişme olur. Ahlak yasası yoluyla varlığı şekillendirmenin en önemli iki şartı, insandaki en üstün şeye, yani akla uymak ve insandaki en düşük şeyden, yani nefsi eğilimlerden ve bedeni kuvvetlendirmekten uzak durmaktır. Bu şekilde, aklı en son takatine kadar kullanmak suretiyle insan nefsini arındırır ve Gök’ün iradesinin yerine getirmiş olur.
Aynı şekilde Hint dinlerinde günah, insanın kendi öz tabiatından ve ya hakikatinden uzaklaşmasından meydana gelir. Bu uzaklaşma, Hinduizm ve Budizm’de bireye kendi kendine yetme vehmi verir ve insan kendisini hakiki ve bağımsız bir varlıkmış gibi görmeye başlar. Böylece birey, sınırsız bir kazanma, yaşama hırsı ve hayata devamlı geri gelme iştiyakıyla dolar. Taoizm’de ki kozmik düzen Hinduizm’de Brahman adını alır. Brahman her şeyi harekete geçiren mutlak hakikattir. Beşeri varlığın kurtuluşu Brahman’ı idrak etmekle başlar. Erdemli hayat, Atman ile Brahman arasındaki birliği gerçekleştirmek için gösterilen çabalardan ibarettir. Bu amaca ulaşma yollarından biri olan Yoga söz konusu birliği sağlamak için nefsani hevesleri öldürerek nefsi temizlemeyi hedef edinen manevi bir eğitim türüdür. Dua meditasyon yoluyla nefs temizlendiği zaman, insan kurtuluşu gerçekleştirme yolunda kendisine çok yardımcı olacak olan sahih amelleri yapma yeteneği de elde etmiş olur. Hinduizm, Caynizm ve Budizm’in her üçünde de günah maddeyle bağlantılı olduğu için, günahtan kurtulmanın yolu, maddeden kurtulmaktır. Buna göre görünen maddi alem sadece bir vehimdir ve onu bilmek için uğraşmak cehalettir. Bu yüzden de mutlaka hakikat, maddeden tamamen uzak kalmakla elde edilir.