Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
“Ama ben bu kadar acıyı sen de başkalarına benzeyesin diye çekmedim..”
Cemil Meriç ..
Orospulaşmak veya yalnız kalmak: işte fikir adamının kaderi.
İnsanlar sorumlulukları ölçüsünde büyürler, sorumlulukları kalmayınca değerleri de kalmaz.
Deha, dikenli bir taç, yaratmak daima ıstıraplı... Fakat yaratmadan ıstırap çekmek daha da dayanılmaz bir çile. Yahut, kalbinden ve kafasından doğacak bütün varlıkların, zinde ve gürbüz de olsalar, öldürüleceğine inanmak ve onları doğmadan boğmak...
Din, aşk, şiir: boşlukta yuvarlanan insanın bir yıldıza attığı merdivenler.
En acı hatıralar kelimeleşince nasıl da bayağılaşıyor.
Garip bir oyun bu. Ama gerçekten daha cazip galiba. Adem'le Havva'dan beri devam eden bu komediyi niçin o da oynamasın? O başka sevgiler, başka sevgililer düşünmüştü. Biliyor ki dudaklarını uzattığı pınarda idealinin iksiri gülümsemiyor. Biliyor ki bu bir damla, şeffaf olmayan bir damla. Belki bir damla kuyu suyu. Ama Methieu susuz. Ve mevsim bahar.