Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

SEVDİĞİM İKİNCİ KADINSIN SEN

İlkini sevmeye mecburdum
Çok iyiliği oldu bana
Ve hayatımda hiçbir mecburiyeti onun kadar sevmedim
Sevdiğim ikinci kadınsın sen
İlkinin yerini alman mümkün değil
O öğretti bana sevmeyi
O öğretmese sevemezdim seni bile
İnan o tuttuğu için ellerimden
Yürümeyi öğrendim, koşabildim sana
Onun gözlerine benzediği için gözlerin
Alamadım gözlerimi senden
Sana aşığım, seni seviyorum
Sevdiğim ikinci kadınsın sen
Hayatım boyunca omuzumda taşıyorum onu
Ve sen her sabahımdasın
Kıskanma
Alfabede bile senin adının baş harfi ondan sonra gelir
Kalbim şimdi senin
Onun kadar sev beni kafi
O doğurdu, sen öldürme.

KİTAP

Sana şiirlerimi duyanlar
Kitap yap diyorlar
Olur mu hiç
Ben seni herkeslerden saklarken
Sen seni ...
Bir kitapçı da görsen .. Hem de bir sürü kitabın arasında
Kahrolmaz mıyım ben …

"Terk edilirken görüşürüz kelimesi kadar acıtan birşey yoktur hayatta. Öldürdüğü yetmezmiş gibi, bir de umut verir adeta."

"Yalnızım merak etme, Başka bir memnun oldum'u ziyan etmemek için tanışmadım kimseyle."

ISLAK İSTANBUL

Gittiğinden beri yalnız yanaklarımdı ıslak
Herkes bana bakardı sokaklarda
Bir gün gelirsen bu şehre …
Herkesten özür dile
Sayende yalnız yanaklarım değil
Artık İstanbul da ıslak.

SEN DE AŞK MISIN ?

Ne aşklarım oldu benim
Sen de bir şey misin
Sabahlara kadar ağladım mesela durmadan
Görenlere ‘ en yakınımı kaybettim ‘ dedim
Gözyaşlarıma yalan
Ne aşklarım oldu benim
Sen de bir şey misin
Çocuğumu elimden almışlar gibi
Çektim öksüzlüğü
Hiç durmadan koştum yağmurları içtim
Adım adım
Ne aşklarım oldu benim
Hepsi bir yana
Bu şiirin sahibi yine de sensin !!

"Yalnızca yağmur yağdığında seviyorum bu şehrin insanlarını; Herkesin yüzü ıslak, başları eğik, herkes benim hep olduğum gibi."

SINAV

Çocukken ışık açık uyurdum
Şimdi soran olursa
Açık unuttum diyorum
Karanlıktan korkuttular bizi hep
Göremedik… Güvendik… Oysa
Tüm tuzaklar aydınlıktaydı
Hayatı anlattılar bize
Öğrendik
Ama dersler
Hep gündüz
Tüm sınavlar geceydi.

ÇIKMAZ SON

Çıkmaz bir yolun sonuna doğru adım adım yürüyorum
Yolun kenarında insanlar
Kimi kafasını iki yana sallıyor
Umutsuz
Kimi abartılı el kol hareketleriyle beni uyarıyor
Görmezden gelerek
Yolun sonunu zaten bilerek
Şaşkınlıkla ağır ağır akıyorum
Bu benim kaçıncı seferim
Başka sokaklardan aynı çıkmaza kaçıncı gelişim unuttum

Uyaranlar sonu bilmiyorum sananlar
Oysa ben yürümeyi seviyorum
Anlamıyorlar.

"Aşk yalansa, neden bu kadar gerçek aşk acısı ?"