Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
BEN ≠ SEN
Ben seni seviyorum
Sen gezmeyi , senin hep gittiğin yere
Ben hiç gidemiyorum
Öylece durmayı seviyorum ben
Durup ardından bakmayı
Sen yürümeyi seviyorsun ama arkana bakmadan
Yaprak seviyorum ben yaprak
Kuru yaş ayırmadan
Sen ezmeyi seviyorsun neye bastığına bakmadan.
BEN SANA YANARKEN …
Gözlerine bakarken umurumda değil mevsimler
Gülüşün hep deniz kenarı bana
Sen bir adım attığında göreceksin
Elinde balonlarla bekleyen o adam benim
Aldığım en derin nefessin sen , sana yanıyorum
“ Ben sana yanarken şimdi … sen kim bilir nerede üşüyorsun “
DİLENCİ
En yakın deniz kenarına atıyorum kendimi
Her dalga halime üzgün
Her dudakta bana tebessüm
Ne vardı diyorum ne vardı
Şu kaldırımda resmin olsaydı
Eğilip öperken ben
Görenler varsın dileniyorum sansaydı.
DÜĞÜM
Birilerine ismini söylesem
Kaybolup bitecek gibisin
Boğazımda düğümsün
Yutkunsam gideceksin
Yutkunmasam ölürüm.
YOKUŞ
Saçlarından ödünç ver
Dört bahar geçti
Çiçek kokusu öpmedim
Çok oldu mutluluktan vazgeçeli …
Gülüşünden ver
Ömrümden al.
MAHÇUP
Adımın bazı kağıtlarda
Adının altında yazılması bile artık beni
Mutlu ediyorsa
Bu
Benim utancım değil
İNSAN’IM
Nerede yalnızlık görsem
Ucundan alırım bir parça
Sahibine ağır gelmesin diye
VEDA
Yolculuklar tuhaf oluyorum
Bu şehirden her gidişimde
Şehri sanki ben uğurluyorum
Sen benden gideli çok oldu ama..
Ben her gidişimde hala sana el sallıyorum
İŞÇİ
Yüreğimin işi ,
Yalnızlık caddesi
Elim yüzüm kir – pas değil
Sevdanla kirli
İşim çok zor benim
Her sabah erkenden kalkıp
Seni seviyorum.