Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
YALNIZ YANILDIM
Gitmeyi sevmediğim yoldan
Hep sevdiklerim için gittim
Senin yapmanı istemediğimi
Senin için ben yaptım
Ve sen “ yapma “ demedin
Beraber inandık
Yalnız yanıldım.
BEN SANA YANARKEN …
Gözlerine bakarken umurumda değil mevsimler
Gülüşün hep deniz kenarı bana
Sen bir adım attığında göreceksin
Elinde balonlarla bekleyen o adam benim
Aldığım en derin nefessin sen , sana yanıyorum
“ Ben sana yanarken şimdi … sen kim bilir nerede üşüyorsun “
DİLENCİ
En yakın deniz kenarına atıyorum kendimi
Her dalga halime üzgün
Her dudakta bana tebessüm
Ne vardı diyorum ne vardı
Şu kaldırımda resmin olsaydı
Eğilip öperken ben
Görenler varsın dileniyorum sansaydı.
ÇIKMAZ SON
Çıkmaz bir yolun sonuna doğru adım adım yürüyorum
Yolun kenarında insanlar
Kimi kafasını iki yana sallıyor
Umutsuz
Kimi abartılı el kol hareketleriyle beni uyarıyor
Görmezden gelerek
Yolun sonunu zaten bilerek
Şaşkınlıkla ağır ağır akıyorum
Bu benim kaçıncı seferim
Başka sokaklardan aynı çıkmaza kaçıncı gelişim unuttum
Uyaranlar sonu bilmiyorum sananlar
Oysa ben yürümeyi seviyorum
Anlamıyorlar.
SINAV
Çocukken ışık açık uyurdum
Şimdi soran olursa
Açık unuttum diyorum
Karanlıktan korkuttular bizi hep
Göremedik… Güvendik… Oysa
Tüm tuzaklar aydınlıktaydı
Hayatı anlattılar bize
Öğrendik
Ama dersler
Hep gündüz
Tüm sınavlar geceydi.
ZAMANSIZSIN
Her sabah yüzümü yıkıyorum yokluğunla
Kalbim buruş buruş
Aynaya bakıyorum , yine sensizim
Bakışlarımdaki seni görmeyi
Ne kadar özlüyorum
O kadar zamandır yoksun ki
Var mıydın hiç
Soruyorum etrafıma
Beni seninle hatırlayanlara
Kimse tanımıyor seni
Unuttular tabii
Her sabah vermediler suyunu
Kuruttular tabii
En kötüsü , en düşmanı
Zaman
Ne kadar tutunsam
Tutamam
Kaçıp gidiyor elimden
Şimdi 18:50
Bakıyorum penceremden
Üsküdar’dan geçen bir vapurun camına vuran güneş
Gözümü alıyor
Kalbimden geçen bakışlarına
Denk gelmedi hiç gülümsemen
Tam üzülecek gibi oluyorum
Olmadığın yerlere bakmak
Alışkanlığımdır benim
Vazgeçiyorum seni unutmaktan
18:51
İŞÇİ
Yüreğimin işi ,
Yalnızlık caddesi
Elim yüzüm kir – pas değil
Sevdanla kirli
İşim çok zor benim
Her sabah erkenden kalkıp
Seni seviyorum.
DÜĞÜM
Birilerine ismini söylesem
Kaybolup bitecek gibisin
Boğazımda düğümsün
Yutkunsam gideceksin
Yutkunmasam ölürüm.
başkasını sevdigini duydugumda üzülmedim,seni sevdiğime üzüldüğüm kadar