Akurgu Kitap Kulübü

Uzun roman formundaki Tutunamayanlar' ın daha küçük parçalara ayrılmış hali gibiydi. Yine tema aynı; yalnızlık, yerini yadırgayış, uyumsuzluk. Hikayeler orjinal ve samimiydi. Zekice yapılan ironiler ve üslup kitabın tadını daha da güzelleştiren diğer ögelerdi. Tutunamayanlar' ı okuyup o tada varabildiyseniz, o havayı duyduysanız aynı atmosfer bu kitapta da mevcuttu, hem de daha sade, daha anlaşılır halde. Okumaktan dolayı memnun olduğum kitaplardandı, tavsiye edilebilecek bir kitap bence.

Evet kitabımı bitirdim, Oğuz Atay'ı çok fazla seviyorum
Elimde 'Oyunlarla Yaşayanlar' hariç her kitabı mevcut. En kısa zamanda onu da edineceğim ve külliyatı tamamlanmış olacak
Öyküler arasında en çok 'Korkuyu Beklerken' 'Ne Evet Ne Hayır' ve 'Babaya Mektup' u beğendim. Bir solukta okunacak bir kitap değil, Oğuz Atay'ın o ironik dili çok çok güzel
Öyküler oldukça özgündü. Ben çok sevdim

Yazarın okuduğum ilk kitabı. Dili çok hoşuma gitti. Konuyu işleyişi ve aktarımı çok iyi, yormuyor, sıkmıyor. Okuduğum her öykünün sonunda karakterle bütünleştiğimi farkettim. En çok sevdiğim öykü 'Unutulan' oldu.

Kitabı sevdim ama tüm öyküleri tam özümseyebildiğimi sanmıyorum açıkçası, o sebeple yorum yapmak istemiyorum. En sevdiğim iki öyküyü yazabilirim sadece 'Korkuyu beklerken' ve 'babaya mektup'

Arkadaşlar seçilen kitaba oy verenler lütfen okuyup,yorumlasınlar.