Kitap Tavsiyesi ve Fikir Alışverişi

Merhaba,

Bazı kitaplar felsefeyi romanlaştırarak anlatır. Bir nevi mesajı paketler ve okuyucunun paketi açıp mesajı almasını ister. Bazı durumlarda da doğrudan mesaj verilir. İki yöntemin de olumlu-olumsuz yönleri vardır.
Romanları okumak kolaydır fakat ana fikir kaçırılabilir veya yeterince anlatılamayabilir. Neticede kitabın ciddi bir kısmı kurguya ayrılmaktadır. Felsefe kitabında ise konu doğrudan anlatılır ve çok daha yoğundur. Ama anlaşılabilirlik ve akıcılık konusunda sorunlar yaşanabilir. Örnek vermek gerekirse Başkaldıran İnsan, Sisifos Söyleni gibi kitaplar her sayfasında durup düşünülmesi gereken kitaplardandır. Düşüş de bunlardan aşağıda değildir, her sayfasını düşünmek gerekir fakat anlaşılabilirliği daha kolaydır. Hayattan somut örneklerle desteklenen felsefe daha somut bir hal almaktadır. Bu durum da -belki felsefe kitaplarının en büyük sıkıntısı olan- "gerçek hayatta bir şey ifade etmeme, gerçek hayata dokunamama" sorununu ortadan kaldırabilir. Romanlaştırılmış bir felsefe kitabını okumuş biri hayatında somut değişikliklere gidebilir. Kitaptan kazancı, anlık haz noktasında kalmaz ve pratikte işine yarayacak noktaya gelebilir.

Kişisel tercihim romanlaştırılmış kitaplardır. Bu konuyla ilgilenenler tartışmaya katılırsa memnun olurum.

@mrvszr, Yorumunuz için teşekkürler. Cevabınızdan bağımsız olarak tarih kitaplarının romansallaştırılmasıyla ilgili birkaç söz söylemek isterim.

Romanlaştırılmış tarih kitaplarına çok sıcak bakmıyorum açıkçası. Tarihi romanlar genelde savaşlarla ilgili oluyor ve olayları ciddi derecede dramatize ediyor. Tarihin de dramatize edilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Özellikle de ölüler üzerinden yapılana karşıyım. Yüzyıllar önce yapılmış savaşlar bile yüceltiliyor, örnek gösteriliyor. Eski çağlarda savaşmak, katliamlar yapmak vs belki bir nebze anlaşılabilir ama günümüzde orta çağdaki savaşları savunmak, savaşları övmek -savaşı övmesek bile savaştaki galibiyetlerden dolayı övünmek- açıkçası hiç mantıklı gelmiyor. Bence tarih tüm çıplaklığıyla anlatılmalı. Anlatılmalı ki insanlar savaşın kazanan için de, kaybeden için de kötü bir şey olduğunu anlasınlar. Somut örnek vermek gerekirse;

İstanbul fethedildiğinde üç gün aralıksız yağmalandı. Orta çağ kurallarına göre fiilen alınan şehirlerin yağmalanma hakkı vardır. Yani şehrin yağmalanması o günün "Cenevre Anlaşmasına" uygundur. Fakat bunu bugün çoğu tarih kitabında bulamazsınız. Çünkü hoş bir şey değildir ve güzelim hikayeyi berbat eder. Sonuçta kimse şehri aldıktan sonra kadın-çocuk demeden gördüğünü zincire vurup köle pazarında satan bir orduyla övün(e)mez.

Başka bir örnek vermek gerekirse; "Çanakkale' de binlerce insan vatanı için şehit oldu." sözünü tüm eğitim hayatım boyunca duydum ama bir kere bile "Osmanlı İmparatorluğu 1. Dünya Savaşı' na girmeyebilirdi ve Çanakkale' de ölen binlerce insan ölmeyebilirdi." sözünü duymadım. Aynı şekilde Çanakkale ile ilgili kitaplarda da genellikle -istisnalar da var tabi ki- kahramanlık destanı işlenir. Vatanı için ölen binlerce genç yüceltilir. Kimse de demez ki "vatanı için ölen bu binlerce genç keşke ölmek zorunda kalmasaydı da vatanı için güzel şeyler yapabilseydi." Hepi topu üç insan koca imparatorluğu zorunda olmadıkları halde savaşa sokuyor ve bu tarih kitaplarında yer almıyor. Çünkü binlerce insanın "boş yere" ölmesi hoş bir şey değildir.

Toparlamak gerekirse; Tarih ancak olaylar tüm çıplaklığıyla anlatılırsa iyi anlaşılabilir diye düşünüyorum. Bu nedenle duygusallıktan uzak, nesnel bir şekilde anlatılmalıdır. Romanlaştırılan tarih kitaplarının tarihi öğretmek için doğru bir araç olduğunu düşünmüyorum.

sifteri dediğiniz gibi romanlaştırılmış olanları tercih ederim , doğrudan felsefi bilgi veren kitaplar romanların yanında yavan kalabilir anlaşılabilirlik açısından

@mrvszr, Biraz öyle oldu :) Evet, bilinç konusunda hemfikiriz. :)

@sifteri söylediklerinde haklısın bir sürü tarih kitabı var ama hepsi aynı şekilde yansıtıyor tarihi oyüzden benim düşüncem biraz bilinçli olunması gerektiği.

Ayrıca bence romanlaştırılmış kitapta senin bu bahsettiğini vermek daha kolay olur gibi bilimsel kitaplarda o dönemde böyle olması gerekiyordu tarzında bi bilgi veremezsin yada girilmeyedebilirdi tarzında bişe diyemezsin ama romanda olaylarla o duyguyu o bilgiyi verebilirsin diye düşünüyorum :)

Felsefe dediğimiz dipsiz bir kuyu. Günlük hayata dair felsefi düşünceler her türlü romanda aslında bir şekilde karşımıza çıkıyor. Ama derinlemesine inersek biraz da romanlaştırılmadan okumak gerektiğini düşünüyorum. Dilde akıcılık, sürükleyici bir yazım benim için önemli bir unsur bir kitabı sevmemde ama bir felsefe üstadını okumaya karar verdiysem de dikenine katlanıp, hakkını vermeyi tercih ederim.

@sifteri iyimser mi oldu gerçekten ?.. :) bilmiyorum ama bilinç kesinlikle gerekli o konuda hemfikiriz :)

Ben felsefeye yeni başladım daha. Dün Politzer'in kitabını aldım, romanlaştırılmış değildi ama baya anlaşılır bir dille yazılmıştı.
Sıkılırım diye düşündüm, sıkılmadım hiç. Her yaştan insan rahatlıkla okuyabilir.
Bazı kitaplar görüyorum, yazar uzatmış da uzatmış, çok terim kullanmış vs vs. Bişey anlamadığım zaman siinirleniyorum bi de :)
Roman şeklinde olanlar varsa bulup okumak gerek gerçekten ;)

@mrvszr, Elbette okuyucunun da belli bir bilinçte olması gerekiyor. Ama romanların o duyguyu verebileceği düşünceni çok iyimser buldum doğrusu. :)

Tartışmaları okumadım, az vakitte soruya cevap verip kaçmak istedim :

"Basitleştirerek anlatmak" en doğru yolu.

11 yaşında bir çocuk anlamıyorsa söylediklerinizi, yani siz ona bildiklerinizi anlatmayı başaramıyorsanız, siz de bilmiyorsunuzdur.