Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

"Bay Bennet, kıvrak zekâsı, alaycı esprileri, kayıtsızlığı ve kaprisleriyle öylesine karmaşık bir adamdı ki, yirmi üç yıllık evlilikleri bile karısının karakterini anlamasına yetmemişti. Oysa onu anlamak hiç de zor değildi. Kıt anlayışlı, biraz cahil ve dengesiz bir kadındı. Beğenmediği bir şey olduğunda bahaneyi hep sinirlerinde arardı. Hayatının tek amacı kızlarını evlendirmek, gezip tozmak ve dedikodu yapmaktı."

Mary, "İyilik duygularının bu denli canlı oluşuna hayranım." diye fikir yürüttü. "Yine de içten gelen duyguları mantıkla yürütmek şarttır. Ve benim kanımca katlanılan güçlük eldeki amaçla orantılı olmalıdır."

"Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı."

"Pek sevimsiz, pek lanet bir adam-yakın davranmaya değmez. Öyle burnu havada, öylesine kibirli ki hiçbir şeyi beğenmedi. Oraya buraya dolaşıyor, gururunun yanına varılmıyordu. Dans edecek kadar güzel değilmiş! Ah hayatım, keşke orda olsaydın da şu adama haddini bildirseydin. İyice tiksindim bu adamdan ne yalan söyleyeyim!"

"Söz gelişi, iyi huylu bir insan olduğuma kalıbımı basamam. Biraz aşırı dik kafalıyım. Oysa biraz daha yumuşak olabilmek gerek. Çevremdekilerin aptallıklarını ve kötülüklerini gerektiği kadar çabuk unutamıyorum. Ne de bana karşı işledikleri kusurları. Yaradılışım belki de biraz kinci denebilir. Birinden sıtkım sıyrıldı mı, temelli sıyrılıyor artık."

Elizabeth, "Aman beyefendi, verdiğim yanıttan sonra hâlâ umutlu olmanız doğrusu gerçekten garip!" diye söylendi. "Sizin dediğiniz gibi, önerinin ikinci üçüncü kez yineleneceğine güvenerek mutluluk olanağını tehlikeye atan kızlar varsa bile ben onlardan değilim. Verdiğim yanıt içten ve kesindir. Siz beni mutlu edemezsiniz. Bana gelince, dünyada benden başka kız kalmasa yine de sizi mutlu edemem. Hatta be hatta büyük dostunuz Leydi Catherine beni tanısaydı sanırım benim bu yere hiç de uygun olmadığıma inanç getirirdi. Bunu çok iyi biliyorum."

"Benim gerçekten sevdiğim lnsanlar azdır, beğendiklerim ise büsbütün az. Dünyayı görüp tanıdıkça hoşnutsuzluğum artıyor. İnsanların iç yüzünün nasıl hiç göründüğü gibi çıkmadığını; iyi ya da akıllı gibi görünenlere bile nasıl hiç güven olmadığını her gün daha açıkça anlıyorum."

İçinden, "Ne çirkin davranmışım ben!" diye yakındı. "Ben ki görüşlerimin yerinde oluşuyla övünürüm! Kimsenin aklını beğenmem! Ablacığımın iyi ve insancıl davranışlarını yere ve çevremdekilerde kusur bulacak yan ararım. Bu derece yanılabileceğimi anlamak benim için ne büyük sarsıntı! Ama yerden göğer kadar hak ettim ben bu silleyi! Wickham'a aşık olsaydım ancak bu kadar kör gibi gözü kapalı gezebilirdim. Ama aşık bile değildim. Beni bu derece yanıltan kendimi beğenmişliğimdir. Tanışmamızın daha başlangıcında bu iki erkekten birinin bana gösterdiği soğukluk beni gücendirmiş, öbürünün hayranlığıysa gururumu okşamıştı. Böylece peşin karar ve yargılarla gözümün bağlanmasına baş eğdim ve sağduyuyu bir kıyıya itiverdim. Şu dakikaya dek meğer ben kendi kendimi bile tanımıyormuşum!"