Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
Uzun bir sessizlik oldu. Ka içinde bir huzurun yükseldiğini hissetti: Dünyanın merkezinden o kadar uzaktaydılar ki kimse oraya gitmeyi sanki aklından bile geçiremiyor, bu da dışarıda havada asılı durur gibi yağan kar tanelerinin de etkisiyle, insanda yer çekimi dışında yaşadığı izlemini uyandırıyordu.
"Sanıldığının aksine, insan isterse aşktan uzak durabilir."
Okuryazar, paylaştığın alıntıyı görünce şunu hatırladığımı söylemeliyim:
"Aşk zaten her şeyi söyleyebilme isteği değil miydi?"
"Yalnızlık bir gurur sorunudur; kendi kokusunun içine mağrur bir biçimde gömülür insan. "
Zedka, ben bu noktayı kaçırmışım. Çünkü sanırım anlamını kavrayamamışım (Hâlâ daha...). Bu son paylaştığınız alıntının kitabın kaçıncı bölümünde geçtiğini bilme/hatırla ihtimaliniz var mı? Çok merak ettim, yeniden okumak ve (eğer empati kuramayacağım kadar bana uzak bir yaşanmışlık yoksa bu cümlede) anlamak için kendime bir fırsat daha vermek istiyorum :)
Kar onda hayatın güzelliği ve kısalığı duygusunu uyandırıyor, bütün düşmanlıklara rağmen aslında insanların birbirleriyle benzediğini, alemin ve zamanın geniş, insanın dünyasının dr olduğunu hissettiriyordu ....
yirmi yıl önce oğlunu normal bir hayat yaşasın diye, şiirden edebiyattan uzak tutmaya çalışan Annesi ...
hayatı yapan bütün o küçük şeyleri, hepsinin birliğini ...
genede gerçek bir sevgili , bir teselli olabilir.
onun da seni, senin onu sevdiğin gibi sevmesi gerekir ....
her şeyi bilen bir gücün bu bilgiyi bize vermeyerek bu dünyadaki hayatı bir eziyete dönüştürdüğünü hissetti