Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Uzun bir sessizlik oldu. Ka içinde bir huzurun yükseldiğini hissetti: Dünyanın merkezinden o kadar uzaktaydılar ki kimse oraya gitmeyi sanki aklından bile geçiremiyor, bu da dışarıda havada asılı durur gibi yağan kar tanelerinin de etkisiyle, insanda yer çekimi dışında yaşadığı izlemini uyandırıyordu.

"Sanıldığının aksine, insan isterse aşktan uzak durabilir."

"Yalnızlık bir gurur sorunudur; kendi kokusunun içine mağrur bir biçimde gömülür insan. "

Okuryazar, paylaştığın alıntıyı görünce şunu hatırladığımı söylemeliyim:

"Aşk zaten her şeyi söyleyebilme isteği değil miydi?"

Zedka, ben bu noktayı kaçırmışım. Çünkü sanırım anlamını kavrayamamışım (Hâlâ daha...). Bu son paylaştığınız alıntının kitabın kaçıncı bölümünde geçtiğini bilme/hatırla ihtimaliniz var mı? Çok merak ettim, yeniden okumak ve (eğer empati kuramayacağım kadar bana uzak bir yaşanmışlık yoksa bu cümlede) anlamak için kendime bir fırsat daha vermek istiyorum :)

Sayfa 247 olduğunu yazmışım ajandaya. Bölüm olarak hatırlamıyorum malesef.
Bazı kitaplar bitmiyor, kendi kendini yaşatıyor akılda.

"Ama İpek hemen gelmedi. Bu da Ka'nın hayatının en büyük işkencelerinden biri oldu. Aşık olmaktan, beklemenin verdiği bu mahvedici acı yüzünden korktuğunu hatırladı."

aşık olmaktan sınırlı aşk hayatlarını yalnızca bir dizi acı ve utançla hatırlayanların kuvvetli içgüdüsüyle ölesiye korkardı Ka

Kar onda hayatın güzelliği ve kısalığı duygusunu uyandırıyor, bütün düşmanlıklara rağmen aslında insanların birbirleriyle benzediğini, alemin ve zamanın geniş, insanın dünyasının dr olduğunu hissettiriyordu ....

hayatı yapan bütün o küçük şeyleri, hepsinin birliğini ...

genede gerçek bir sevgili , bir teselli olabilir.
onun da seni, senin onu sevdiğin gibi sevmesi gerekir ....