Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
"Bu sana son mektubum. Ayrılmadığımız için vedalaşmıyorum Milena. Toprak beni içine çekerse, o başka. Ama bunu başaramayacak. Çünkü sen varsın."
"Milena, sen benim için bir kadın değilsin, bir kız çocuğusun, daha önce görmediğim kadar saf bir kız çocuğu, sana elimi uzatmaya cesaret edemem; kirli, titrek, pençeyi andıran, terleyip soğuyan bu eli..."
"Bir buçuk saattir iki mektubunla kartını okuyorum (zarfı da unutmayalım,nasıl oluyor da bütün posta servisi çıkıp senden özür dilemiyor şaşıyorum doğrusu) ve başından beri güldüğümü farkediyorum. Dünya tarihinde bundan daha mutlu bir imparator olmuş mudur acaba?
Odasına giriyor,üç mektup orada öylece duruyor,adamın mektupları açmaktan -yavaşça hareket eden parmaklar- ve arkasına yaslanmaktan,böylesine mutlu olduğuna inanamamaktan başka yapacak bir işi yok."
"...bazen bana öyle geliyor ki, birlikte yaşamak yerine, ölmek üzere mutlu mesut yan yana uzanacağız. Fakat ne olacaksa, senin yanında olacak."
"Mesela, neden odanda duran ve senin koltukta ya da çalışma masasının başında oturuşunu, uzanışını, uyuyuşunu (Mışıl mışıl uyumanı dilerim!) seyreden mutlu dolap değilim?"