İlk iki belki üç hikayeden sonra sürekli ölümleri bekledim ki beklentim de karşılıksız kalmadı.
Zweig, insanların duygularının kafalarının içinde cereyan edişini çok iyi anlatıyor. O azabı bizlere de hissettiriyor.
Normal görünen insanların anormalliğe olan meyilleri göze çarpıyor. Yok artık diyor insan ama bir yanı da doğru olduğunun farkında bunların.