Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Yapacak, görecek, duyacak hiçbir şey yoktu.Her yerde ve sürekli hiçlikle çevriliydi.İnsan boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşluklarla bir aşağı bir yukarı görürdü insan.

Düşünceleri de onunla birlikte bir aşağı bir yukarı bir aşağı bir yukarı bir aşağı bir yukarı yürüyüp dururdu.Ama ne kadar soyut görünürlerse görünsünler düşünceler de bir dayanak noktasına gereksinim duyarlar yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar onlar da hiçliğe katlanamaz.İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz.İnsan bekler bekler bekler şakakları zonklayana dek düşünür düşünür hiçbir şey olmaz.İnsan yalnız kalır yalnız yalnız.

Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiç bir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.. Duracak, görecek, hiçbir şey yoktu,
her yerde ve sürekli ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla...

"Siyah ve beyazı aynı kişi oynarsa, tutarsız bir durum ortaya çıkar, aynı beyin bir yandan bir şeyi bilmek, öte yandan bilmemek durumundadır.. Böyle bir ikili düşünme, bilincin tümüyle bölünmesini gerektirir aslında, beyin işlevinin mekanik bir alette olduğu gibi istendiği an açılıp kapanmasını ister; yani satrançta kendine karşı oynamak, kendi gölgenin üstünden atlamak gibi bir çelişkidir."

" Aç gözlerle ağzına bakıyordum, çünki sanki cehennemde geçen bir yıl içinde, bir insanın başka biriyle iyilikle konuşabileceğine inanmaz olmuştum. "

Bize hiçbir şey yapmadılar.Bizi tümüyle hiçliğin içine yerleştirdiler.Çünkü bilindiği gibi yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapmaz.