Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Dudak Payı

Çay bardağında
Bırakılan dudak payı
Kadar bile
Uzak kalamam
Gözlerine

Yakın olsun isterim
Ellerime ellerin
Yanındaki beton binaya
Yaslanması gibi
Köhne bir evin

Seni bir çivi
Gibi çaktım
Çünkü beynime
Ve toplayıp
Bütün kerpetenleri
Attım denize.

Ayna Oyunu

Mahalledeki en güzel kızın
Duvara aynasından
Yansıttığı ışığı
Nedendir bilmem
Hep ben yakalardım
Onca çocuğun
Elleri arasından.

Ama Ölüm

Özgürlük kitabının
Sayfaları arasına
Cellatların kurduğu
Darağacındaki ip
Yarım kalan
Sayfayı gösteriyor
Okumaya devam edecek
Nice insana
Evlilik fotoğraflarının yırtılarak
Kırılan çerçevelerin
Sokağa atılan
Tahtalarıyla çakılıyor
Çocuk tabutları
Hiçbir genç kız
Taşımıyor kolyesinde
Sevgilisinin fotoğrafını
Ama ölüm
Sayfaları oyulmuş
Bir aşk romanının
İçine gizliyor
Tabancasını...

Cephede

Aslında ben daha güzel ölürdüm
Arka bahçede askercilik oynarken
Tahta tüfeğimle toprağa uzanır
Annemin sesiyle doğrulurdum hemen
-Çabuk kalk üstün kirlenecek hınzır!

Yerdeyim yine bak anneciğim
N'olur kızma adımı çağır.

Alacak

Yol kenarındaki
Yağmur mazgallarını
Kumbara sanıp
Harçlığımı atardım
Bu yüzden en çok
Denizden alacaklıyım.

Ayrılık

İki rayı gibiyiz
Bir tren yolunun
Yakın olması
Neyi değiştirir
Son istasyonun.

Gülemedim ki hiç
hasta yatağının başucunda
haberi bu yüzden
yoktur annemin
sol yanağımdaki
gamzeden

Komodinin üstündeki
ilaçların sayısı arttıkça
kutularından yaptığım
gökdelenin uzamasına
sevinirdim

Ve bilmezdim
annemin yaşantısındaki
renkliliğin yalnızca
raflarda dizili
kavonozların içindeki
reçeller olduğunu.

"Belki aradığını bulamamış olabilirsin bende;
Ama unutma ki, bende bulduğunu bulamayacaksın hiç kimsede... "

Çekmece

Büyüklerle ben yapamıyorum
Çocuklar da almıyor beni oyunlarına
Devlet dairesinde
Yangından kurtarılmayacak
Sıkışmış bir çekmece gibiyim
Açılamıyorum sana

Kardeşiyle sokaklarda hep
Bir örnek giydirilen sen
Nasıl sevmezsin eşitliği
Yürürken düşen çoraplarını
Aynı hizaya getirmek için
Annen değil miydi önünde diz çöken

Öpüşme sahnesinin tam ortasında
İçeri girdiğin yazlık sinemanın
Yer göstericisiyim
Yürüyorsun fenerimin ışığında
Yer: Kız Kulesi
Ve sonu ayrılıkla bitecek
Hüzünlü bir aşk filmini oynuyor
Beyaz duvarında

Bir kez olsun çıkmazken ağzından
Seni sevdiğimi
Her gün söylememi yadırgama
Bil ki bu şehirde
İskelenin verilmesini
Beklemeden atlarım vapurlara

Son karesi gibi Red Kit'in
Batan güneşe doğru
Sürerken atımı
Gitme kal demeni bekliyorum
Ama yalnızca
Rüzgar çekiştiriyor atkımı.

Çocuk Ve Hüzün

Ne zaman bir çocuk ölse
gözü evlerinde
annesinin kavurduğu
helvada
kalır

Yoksul bir çocuk görsem
yağmur altında üşüyen
köprü olmak geçer
hiç değilse
içimden

Her akşamüstü oyuncakçı
camekanından
çocuk ellerinin
izlerini
siler