Kitapları bir arada inceleyerek ortak bir düşünceye ulaşma ya da tam tersine farklı zenginliklerini belirleme amacıyla açılmıştır
Öncelikle yazı öneli spoiller barındıracağından iki kitabı da okumamış olanlar lütfen okumasın.
Her iki kitapta da beni çeken en önceli nokta karakterlerin hayatta tutunacak bir dal (Aylak Adamın deyimiyle) tutamak aramaları.
Aylak adamımız C. kitabın bir yerinde istediği tutmağın gerçek aşk olduğundan bahseder ve aşık olduğunda tutunacağı dalı bulacağını üşünür. Oyna izim biricik Selimimiz normal bir insanın hayatta isteye bileceği iyi bir iş, dostlar vs.nin yanında onu sevdiği ve sevildiği br kadına da sahiptir. Ama aşk da onun içindeki boşluğu doldurmaya yetmez.
Bu iki kitap üzerinden tartışmaya açmak istediğim konu özetle şu; aşk insanların hayata tutunmasını sağlayacak kadar güçlü bir duygu mudur yoksa sahip olunca o da sıradanlaşır mı?