Amatör Yazarlar
Yazmayı sevdiğinizi ve ileride bir yazar olmak istediğinizi düşünüyorum. Gelin, fikirlerimizi paylaşalım. Neler yazarsınız? Yazarken nelere dikkat edersiniz? Hiç kitap çıkarmaya çalıştınız mı? Hadi, bu grup sizi bekliyor! :)
Tür: Amatör Yazarlar | Açılış, 09 Temmuz 2011
Uyanın Yazarlar
Tartışma Cevapları
« geri
1 2
ileri »
ben hep yalnızlık mutsuzluk hüzün özlem gibi duyguları daha ağır daha değerli bulmuşumdur. mutluluk yada sevinç o kadarda ruha hitap etmiyor gibi gelmiştir bana. bu yüzden tüm hikayelerim kötü biter. ( yazabilirsem tabi. )
bu duyguların insanı olgunlaştırdığını ruhunu ağırlaştırdığını insanı nasıl desem yoğunlaştırdığını düşünmüşümdür. edebiyat ise yoğunluk olmadan olmaz.. bişeyler hissedilmeden olmaz gibi geliyoor.. en azından ben yazamıyorum mutluyken..yada içimde bi hüzün yokken..
İstediklerimizin karşılığını hayatta bulamamak. Yazılardan medet ummak.
Hayatta hiçbir şey istediğim gibi gitmiyordu. Sevmediğim insanlar acı çekmiyordu, ölmesini istediğim insanlar ölmüyordu, sevdiklerimle hayalimdeki günleri geçirmiyordum. Sonra yazmaya başladım. Her şeyin istediğim gibi gidişi beni cezbetti. Hayallerle avutuyorum kendimi :) Ruhsal açıdan kusurlu olduğumu düşünmeyin lütfen :D Ben kötü biri değilim :D Tabi kötülük kavramı tartışılır.
bende dostoyevski veya tolstoy gibi yazarları okuduğum zaman yazdıklarımdan utanıyorum :)
Mrvszr! Artık beğeniyorum tabiki. Okuma alışkanlığı olmayan bir andavaldım o zaman. :) Aslında okumak sıkıyordu beni. Zamanla kazandım bu alışkanlığı. Şimdi şaşıyorum, ben 20 sayfalık öyküyü zar zor bitirirken, onlar ansiklopedi gibi kitapları nasıl yazmışlar, diye.
Bir gün hayallerden bıktım ve yazmaya başladım. Üzerinden altı sene geçti ve hala yazıyorum.
Tolstoy ve Dostoyevski kitaplarını beğenmedim. mi :O hala beğenmiyor musun peki? kimi beğeniyorsun? :)
Ben de yazayım.
Askerde kitap okumaya başladım. Okuduğum Tolstoy ve Dostoyevski kitaplarını beğenmedim. :) "Bunlarsa en tanınmış yazarlar, ben daha iyisini yaparım," gibi megolamanca bir düşüncem oluştu. Tabii, sonradan yazdıkça işin zorluğunu anladım. Ama yazmak hoşuma gitmişti. Hayalgücüm beni zorluyordu. Ve hayatımın en önemli uğraşı yazmak oldu.
Yaşadığım acıların hesabını kimseden ve kendimden alamayınca, nefes alacak başka bir yerim kalmadığını fark ettiğim anda yazıyla tanıştım ben. Gördüm ki bana en iyi gelen şey buymuş. Benimki bir nevi intikam ve rahatlama diyelim. :)