Mazeretim Şiirdir

bir gün içinde soylu dizeler yazmayı öğrenemezdi.uyak, ölçü ve yapı zaten kendi başlarına yeterince ciddi konulardı, ama bunların üstünde ve ötesinde olan, büyük şiirlerde yakaladığı, ama yakalayıp kendi şiirine yerleştiremediği, elle tutulamaz, kaypak bir şey vardı.hissettiği ve peşinden koştuğu ama ele geçiremediği, şiirin ele avuca sığmaz ruhunun ta kendisiydi.bu ılık ve iz bırakan bir buğu, bir alev gibiydi onun için: kimi zaman parçalarını yakalayarak, onları aklında unutmadığı notalarla yankılanan ya da görünmez güzelliğin puslu esintisiyle hayalinde sürüklenen dizelere işleyerek ödüllendirdiyse de o hep ulaşabileceğinin ötesindeydi.yanıltıcıydı bu.anlatma arzusuyla yoruluyor ama telaşın hükmettiği herkes gibi anlaşılmaz şeyler söylüyor, zayıf ifadeler kullanıyordu.


bu satırlar jack london'ın martin eden adlı romanının 11. bölümünün ilk sayfasından alıntılanmıştır.

şiir yazmaya yeni yeni heves edenlere, kendine aynada bakıyor olma hissi uyandıracağını düşünüyorum bu satırların.

iyi okumalar ve tabi ki de verimli yazma denemeleri dileğiyle )