Saklı Anılar

Elinizdeki bu kitap bir dönemin bilinmeyenlerine ışık tutarak, bazı saklı gerçekleri gün ışığına çıkartmakta ve Atatürkün kızlarından Küçük Ülkünün ve çevresinde olan dönemin önemli kişiliklerinin ağzından, Mustafa Kemal Atatürkün hiç bilinmeyen ve halkımızdan saklanan yönlerini ilk defa yayınlanacak olan fotoğraflar eşliğinde Türk toplumunun bilgisine sunmaktadır.Atatürkün iki gün komaya girip çıktığı doktorlar tarafından kendisinden saklanıyordu. Bunu Atatürkten saklamam gerektiği Onun iyiliği için bana sıkı sıkı tembih edilmişti.Atatürke hiç yalan söylememiştim. İlk kez yalan söyleyeceğimin tedirginliğiyle yanına gittim. Gözlerimin içine bak dedi, zar zor bakıyordum. Bana şöyle bir baktı; Sana bir şey soracaktım ama artık sormayacağım. dedi. Yine bana yalan söylettirmedi. Ağlamaya başladığımdaysa eliyle saçlarımı okşayarak, gözlerimi sildi. Sanki hasta olan bendim. O beni teselli ediyordu. On beş, yirmi dakika yanında kaldık. Ağlamam artık geçmişti sonra anneme dönerek, Siz Atatürk Orman Çiftliğine gidin, ben de hemen iyileşir iyileşmez oraya geleceğim. Bayramı beraber kutlarız. dedi. Cumhuriyet Bayramları onun en mutlu olduğu bayramlardı. Bayram geldi geçti ama O gelemedi. Bizi her gün aratıyormuş. Annemin bana iyi bakmasını tembih ediyormuş. Sonra annemden öğrendim ki o ziyaret ne yazık ki Onu son görüşümdü.

Elinizdeki bu kitap bir dönemin bilinmeyenlerine ışık tutarak, bazı saklı gerçekleri gün ışığına çıkartmakta ve Atatürkün kızlarından Küçük Ülkünün ve çevresinde olan dönemin önemli kişiliklerinin ağzından, Mustafa Kemal Atatürkün hiç bilinmeyen ve halkımızdan saklanan yönlerini ilk defa yayınlanacak olan fotoğraflar eşliğinde Türk toplumunun bilgisine sunmaktadır.Atatürkün iki gün komaya girip çıktığı doktorlar tarafından kendisinden saklanıyordu. Bunu Atatürkten saklamam gerektiği Onun iyiliği için bana sıkı sıkı tembih edilmişti.Atatürke hiç yalan söylememiştim. İlk kez yalan söyleyeceğimin tedirginliğiyle yanına gittim. Gözlerimin içine bak dedi, zar zor bakıyordum. Bana şöyle bir baktı; Sana bir şey soracaktım ama artık sormayacağım. dedi. Yine bana yalan söylettirmedi. Ağlamaya başladığımdaysa eliyle saçlarımı okşayarak, gözlerimi sildi. Sanki hasta olan bendim. O beni teselli ediyordu. On beş, yirmi dakika yanında kaldık. Ağlamam artık geçmişti sonra anneme dönerek, Siz Atatürk Orman Çiftliğine gidin, ben de hemen iyileşir iyileşmez oraya geleceğim. Bayramı beraber kutlarız. dedi. Cumhuriyet Bayramları onun en mutlu olduğu bayramlardı. Bayram geldi geçti ama O gelemedi. Bizi her gün aratıyormuş. Annemin bana iyi bakmasını tembih ediyormuş. Sonra annemden öğrendim ki o ziyaret ne yazık ki Onu son görüşümdü.