72. Koğuş

http://moonlightcat13.blogspot.com/2015/04/sevgili-pinucciann-duzenledigi-bahar.html

Orhan kemalin ustalığını konuşturduğu bir kitap yine,nedense filmini sevemedim zaten kitapların filimlerini yapınca çok azı kitaba abağlı kalıyor eserin adıı kullanıp reytink adına katdeliyorlar güzelim eserleri

Orhan Kemal'in en sevdiğim kitabı.Oldukça sade olmasına rağmen sıkılmadan okudum.

Orhan Kemal'in okuduğum ilk kitabıydı.Diyaloglar, karakterler o kadar samimiydi ki kitabı bitirmeden bırakamıyorsunuz.

Aşk insanı ne hale getiriyor..

Bu kitap bir Orhan Kemal şaheseridir...
Edebiyatımızda neredeyse hiç konu edilmeyen, artık unutulmuş olan bir gerçekliği, hapishanelerdeki ''adembabalar'' ı konu alıyor bu roman...
İnsanın açlık ile birlikte ar,edep,namus,ahlak arasındaki ilişkiyi o kadar güzel anlatmış ki Orhan Kemal..
İnsanın para uğruna ne kadar alçabileceğini, açlığın insanı nasıl ahlaksızlaştırdığını müthiş bir hikaye ile anlatıyor üstat...
Türk sineması bu önemli kitabın bir kaç kez filmini çekti... Onlarda izlenmeye değer güzellikte
Kısacası bu kitabı okuyun okutturun..

Çok tahmin edilebilir bir olay örgüsüne haiz olsa da derinliğiyle birlikte güzel bir tadı var kitabın. İlk Orhan Kemal deneyimim fena değildi.

Kitabı okurken mapushane diyalogları o kadar gerçekçi geldi ki baya bir gülerek okudum.

İçinizi katmerleyecek çok sıcak ve samimi bir hikaye. Okurken, parasızlık, açlık, insanlık, vicdan, aşk ve diğer duyguları yoğun yoğun yaşıyor, kitabı elinizden bırakamıyorsunuz.

http://mabelard.blogspot.com.tr/2014/04/insan-haysiyetinin-72kogusla-imtihan.html

Türk edebiyatına birbirinden değerli romanlar bırakan Orhan Kemal’in; 1950’li yıllarda önce uzun hikâye, sonra oyun formatında yazdığı kült eseri “72.Koğuş”, “Koğuşta izmaritine zar atılıyordu” cümlesiyle başlar. Bu çarpıcı cümle; bir yandan işledikleri suçla birlikte kaderiyle oyun oynamış, özgürlüğünü kaybetmiş yoksul insanların cezaevinde içine düştükleri durumu özetlerken, bir başka yönden de okurun belleğini Aristo’nun “kullanacak kuvvetin, dağıtacak himmetin yoksa kıymetinde yoktur” sözündeki “himmet ve kıymet” kavramlarıyla yüzleştirir.

İçime işleyen bir hikayeydi buradaki...
İnsan doğasının hiç değişmeyen yüzü vurgulanmış bu minik mi minik romanda. Açlık ve sefaletin insan üzerinde yarattığı aciz ve acınası durumu gözler önüne sermiş Orhan Kemal.
Paranın her yerde para olduğu ve insanı ne derece düşürebileceğini ; aynı zamanda açlık ile beraber namus ve ahlak kavramlarının ne derece insanda çöküntü yarattığını müthiş bir dille hiç sıkmadan aktarmış yazar.

Kaptan'ın yiğitliğinin ve arka planda yaşadığı aşkının, hiç istisnasız çevresi tarafından sömürülüşünü insanlık ayıbı olarak aktarmış bizlere.
Günümüzde hala devam eden ve masumiyetliklerin tükendiği, acıların bolca süregeldiği bu dönemde, çakal ve tilkilerin arsız meydanlarından sakınmak için şehir dansı yapar olduk.

Filminini de izlemiştim.50 li yıllarda hapishanelerde yaşanan insanlık dramını sade bir dille anlatıyor.Tavsiye ederim.

Ilk okudugim kitaplardan biriydi. Beğenmiştim olayları.