7. Papirüs' te yıllar sonrasında izlerini takip ettiğimiz köle Taita' nın macerasına serinin başlangıcı olan Nehir Tanrısı' nda bıraktığı yerden devam eden bu eser, ilk iki kitaba göre daha ağır ilerliyor. İlk kitabın masalsılığına yakın bir tarzı olmasına karşın belki de bu sefer Taita' nın ağzından nakledilmediği için aynı derecede çekici gelmedi bana. O müthiş zeki, dirayetli, biraz da kibirli köle gitmiş yerine özgür bir lord gelmiş. Üstelik elini attığı her iş gibi kraliçesini gömdükten sonra inzivaya çekildiği çölde merak saldığı büyücülükte de usta olmuş. Fakat bu sanki tüm başarısı büyülere bağlıymış gibi bir görüntü çıkarmış ortaya. Oysa ki çenesi durmak bilmeyen bu adamın beyninin işleyişiydi okuyucuları kendine hayran bırakan. Bu Taita çok yabancı geldi bana, onu yadırgadıkça maceralar da ilk kitaptaki kadar etkileyici gelmedi. Akıcılıkta bir sorun yok hatta bağımsız bir kitap olarak da okunup yine Eski Mısır hakkında detaylı fikirler verebilir. Ama seriyi takip edenler için çıtayı düşürüyor maalesef.