Büyülü Ölüm (Eve Dallas, #5)

eve dallas sserisi tamamı harika kitaplardı...

4. kitapta biraz sıkılmıştım bu kitabı çok beğendim. Konu itibariyle de ilgimi çekmişti zaten. Sonu biraz aceleye getirilmiş olsa da hayal kırıklığına uğratmadı :)

şimdiye kadar okuduklarim içindeki en iyi dallas romaniyidi

Bu seri harika :) Okumayı özlediğim roman türü diyebilirim. Polisiye, macera, gizem, aşk ve komedi. Hepsi mevcut :)

Eve:Trafik şubesinden kocamın minikopteri ile gökotobanlarında hız yaptığını duymak istemiyorum.
Roarke: Duymayacaksınç Çok iyi rüşvet veririm. :))

Yorum: https://illekitap.blogspot.com/2021/03/nora-roberts-buyulu-olum-olum-serisi-5.html

~~~*~~~
Ölüm becerikli bir düşmandı ve Eve bunu çok iyi biliyordu. Bir tereddüt, bir göz seğirmesi dengeyi bir anda kaydırıp değiştirebilir, ölüm her an kazanabilirdi.
~~~*~~~


~~~*~~~
"Sana ne söyledi orada?" diye sordu Roarke'a.
"Lehçesi biraz farklı. Diyebilirim ki batıdaki eyaletlerin birinden gelmiş." Roarke dışarı çıktı, ilginç bir şekilde gece havası solumaya hasret kalmıştı. "Ana fikri, eğer seni, senin beni sevdiğin kadar seviyorsam, yakınında kalmalıymışım. Hayatını, belki de ruhunu kaybedebilecek bir tehlike altındaymışsın ve bunu atlatabilmek için bana ihtiyacın varmış."
~~~*~~~


~~~*~~~
"Bu arada, Dallas?"
"Ne oldu, Peabody"
"Bu çok güzel bir dövme. Yeni mi?"
Eve dişlerini tekrar sıktı, kapıya doğru olabildiğince asil bir şekilde yürüdü. "Gördün m?" Eve koridorda yürürken bir parmağını Roarke'ın göğsüne vurdu. "Sana şu aptal gül goncası yüzünden küçük düşeceğimi söylemiştim."
"Uyuşturuldun, tokatlandın, çırılçıplak bağlandın ve neredeyse öldürülüyordun ve popondaki bir gül senin küçük düşürüyor öyle mi?"
"Ötekilerin hepsi işin bir gereği. Gül goncası ise kişisel."
Roarke gülerek kolunu Eve'in omzuna atıp ona sıkıca sarıldı. "Teğmen, seni seviyorum."
~~~*~~~