Çocukluğum

kitabın konusu muhteşem yalnız bordo siyah çevirisi çok kötü.

Kitap gerçekten oldukça değerli ve güzel. Rus kültürünü çok iyi gözlemleme şansı yakalıyoruz okurken. Türk kültürüyle benzerliklerini bilmeme rağmen detaylara bu kadar hakim değildim. Sadece etnik olarak değil, dini olarak da birtakım benzerlikler mevcut. Ayrıca kitaptan bir Şeker Portakalı havası da almadım değil. Kitapta hoşuma giden alıntıları paylaşacağım:

- ''Herkesin gözlerinin içine bak; sana bir köğek saldırdığında onun da gözlerinin içine bak, hemen duracaktır....''

- ''Bu da soru mu yani... Bilinmedik işlerdir bunlar, kimin suçlu olduğunu bilemezsin: Kaçan mıdır suçlu, yoksa yakalayan mı? Bunu biz bilemeyiz...''

- Kötü emre uymamış,
Başkasının vicdanının arkasına sığınmamış!

- ''Hayır, dostum, öyle değil... Kendin uydurdun bunu...''

-''Bunu unutayım deme! Kadınlara her zaman acı, yürekten sev onları, eğlence için değil. Bunu senin iyiliğin için söylüyorum!''

-''Öyle, işte! Kendin için çalış, başkalarına bakma! Her zaman sakin, ağırbaşlı ol, dik kafalılık etme! Herkesi dinle, kendin için en iyi olanını yap...''

- Hayatımız yalnızca şununla ilginçtir: İçinde hayvansal birçok katman varsa da, bu katmanlar arasında gene de aydınlık, sağlıklı, yaratıcı bir şeyler; geleceğin iyi, yaşamımızın aydınlık, sarsılmaz olacağı umutlarını yeşerten insancıl bir şeyler yetişmektedir.

Maksim Gorki, kendi çocukluğunu anlatırken yaşadığı bütün o acı anılarını sıradan bir uslüple abartmadan aktarıyor. " Bu kadarını söyleyebiliyorum, gerisini siz düşünün, hayal edebiliyorsanız edin" der gibi okuyucuya.
Ve bütün bu karmaşanın içinden hayata tutunabilen bir çocuk.

trajediyi ciğerlerinizde hissediyorsunuz. tabi bu amaç değil ama canlı uslübü sizin içinizi delebiliyor.

Rusya'da kalabalık bir ailede çocuk olmanın nasıl olduğunu kavratan realist bir kitap.Rus ailelerindeki şiddet ile eğitimini gözler önüne serer.

İlkgençlik yıllarımda okuduğum Suç Ve Ceza'yı saymazsam, Maksim Gorki'nin Ana romanı okuduğum ilk Rus klasiğiydi. Öylesine etkilenmiştim ki, çok sonra öğrendiğim ünlü otobiyografi üçlüsünü geç de olsa okudum.

Serinin ilk kitabı Çocukluğum'da Gorki, beş yaşındayken babasını kaybeden, annesi tarafından dedesinin evine bırakılan ve oldukça zor şartlarda sürdürdüğü "O günleri bugün iyiliksever bir perinin ustaca anlattığı acımasız bir masalmış gibi anımsıyorum." diyerek, "hayat okulunu" anlatıyor...

Bir kitap ancak bu kadar güzel olabilirdi... Otobiyografi olarak ilk okuduğum eser ve Gorki'nin yaşadıkları ve düşünceleri çok etkileyici geldi bana, fakat yayın evine dikkat edin."Kitapzamanı" bazı hatalı kelimeler barındırıyor ve çeviriler çevirmene göre değişiyor..Bence en iyisi "Engin Yayıncılık - Çev: Hasan Âli Ediz"

maksim babası ölünce, dedesiyle ve ninesiyle, dayılarıyla birlikte yaşamaya başlar. anne bir zaman sonra evlenir. öyle bir aile ki aile de herkes birbirine düşmandır. kitapta annesine acayip şekilde sinir oldum!!! beni maksim'in yaramazlıklarıyla güldüren,beni dışlanmışlığıyla duygulandıran bir kitap oldu.

Ben çocukluğumu yaşayamadım deyip orda burda hayıflanan insanlar, çocukluğu yaşayamamanın ne demek olduğunu bu kitapla net olarak anlayacaktır diye düşünüyorum.. İnsan yaşadığı dünyaya, hayat tarzına ve çevresine şükrediyor. Ayrıca aile yaşantısının bir çocuğun kişiliğini ve geleceğine nasıl etki edeceğini de insan merak ediyor ve Ekmeğimi Kazanırken ile Benim Üniversitelerim ' i okuma hevesi tavan yapıyor. Dünya klasikleri okumalıyım diyenler için duru bir başlangıç olabilir :)

ancak hiç bir çocuğun yaşamaması gereken mekanlarda, insanlarla, olaylarla büyümüş bir adam Gorki olabilir.

4-5 yilda bir ilk defa okur gibi elimden birakmadan okuyorum..