Evet ağır ağır ilerlese de nihayet kitabı bitirdim. Böyle diyorum çünkü; çok önemli konuları içermesine rağmen yazar sürekli aynı kelime ve cümleleri tekrarlayarak okuyucuyu gerçekten sıkıyor. Büyük bir sabırla okumak gerekiyor. Tabi ki boş bir kitap değil. Çocukluk döneminin ilk dört yaşının çok önemli olduğunu hatta gelecekteki hayatının , karakterinin ve kişiliğinin ana temellerinin bu dönemde tamamlandığını öğreniyoruz. Bir de çerken çocukluk döneminde ki bir çocuğa asla hayır, sen yapamazsın, babana söylerim, bizim zamanımızda şöyleydi filan gibi yaklaşımlarla asla yaklaşmıyoruz. Peki ne yapıyoruz ?... ?...?
şu an devam ettiğim içim yarım bir değerelendiime olacak aslında. yumuşak bir kitap, yzılan bir çok şeye katılmamak mümkün değil. ancak konusu insan psikolojisi bilgilerin özellikle de bu çocuksa milli bir konu şeklinde verilmesi biraz itici olabiliyor. evebeynlik çok insaan dair ve tüm toplumlarda aynı sevinç ve kaygıların yaşandığu ortak bir durum. anadolu inasanının diğer eveveynler ayrı bir kutsallık içine alarak konuyu anlatmayı doğru bulmuyorum
herkese tavsıye ederım. cocuk sahıbı olmasanız bıle okuyun cocuklugunuzla yuzlesmek bugun kı sıkıntılarınıza ışık tutacaktır.
Yazarın kitap yazmadan önce kitap okuması ve tespit ettiği sorunlara çözümler de sunması dileğiyle...
faydalı bir kitaptı.. Tekrar tekrar okumak için pek çok yerin altını çizdim..çevremdeki kişilerin nasıl bir çocukluk geçirdiklerini analiz ettim kendimce:) eleştirim şu olacak ne yapmamamız gerektiği üzerine çok durulmuş..ne yapmamız gerektiği ile desteklense imiş benim için daha faydalı olurdu..