Dünya Nimeti

Behçet Necatigil'in bu enfes çevirisi, belki de insanoğlunun üretmeye, çalışmaya, yaşamaya dair yazdığı en güzel metinlerdendir. Doğayı ele alışındaki o pastoral tını, karakter tahlillerindeki alçakgönüllü ve zengin tespitler, akıcı bir okuma sağlayan yerinde bir üslup gibi harikaları neredeyse bir kalemde silmeme yol açan neydi dersiniz... Maalesef kitabın her sayfasına işlemiş 'kadın düşmanlığı'! Modern insanı yeren ve 'ilkel' insanı öven -ki bu düşünce tarzıyla tamamen hemfikirimdir- bu eser de kadın baştan çıkartıcı, yoldan çıkmaya teşne hatta bir yumrukla kendisine gelen bir tipleme olarak çiziliyor. Bir eleştiri olarak mı bunları yazıyor diye düşünmemi sağlayan bir ara metinle -okursanız hangi bölümden bahsettiğimi muhakkak anlarsınız- kitap hakkında erken bir karar mı veriyorum şeklinde düşünmeye çalışmama rağmen, satır aralarındaki kadın düşmanlığını görmezden gelemedim. Hülasa çok çok iyi bir metin elinizdeki, çok iyi bir kurgusu ve sağlam bir alt metni var, lakin kadınlara karşı takındığı tavır sebebiyle çok tavsiye edemediğim bir metin aynı zamanda...

'' benim için hamsun'u çevirmek şiir yazmak gibi birşey '' necatigil'in bu yorumu yaptıgı kitap

isak inger çocuklar pastoral anlatım