Dünyanın Sonundaki Ev

Filmini de izlemiştim.Roman kadar etkili gelmedi bana.Romanın beni en çok etkileyen tarafı samimi sıcak üslubu.Altını çizebileceğiniz bir sürü cümle bulacaksınızdır muhakak.Zaten pek de itimad etmediğim aşk kavramını tekrar sorgulattı bana.Beyin jimnastiği oldu,iyi oldu:)

Okudukça okudum sonunda kitap bitti.Filmini henüz izlemedim ama kitabı kadar etki edeceğini sanmıyorum.Çok içtendi

1960'ların sonundan 1980'li yıllara uzanan Jonathan, annesi Alice, arkadaşları Bobby ve Clare ' in gözünden anlatılan sıradışı bir hikaye.. Yaşananları 4 karakterin gözünden kendi bakış açılarıyla okuyoruz. Jonathan asi, Bobby sessiz, Clare çılgın .. 3 de sorunlu 3 de birbirine aşık.. Birlikte bir aile olmaya çabalayan insanlar.. Karakter analiži o kadar iyi yapılmış ki altını çizeceğiniz çok cümle var. Kitapta geçen bir sürü şarkı ve şarkıcı var. Yanlarındaymışım gibi bende o şarkıları dinledim (yapanlar vardır) Çok güzel bir kitaptı eğer homofobik iseniz uzak durun.

Biraz evvel bitti kitap. Her satırı noktası virgülü satır araları boşlukları bile dolu dolu olan içeriğiyle,sıra dışı anlatımıyla,gereksiz detayların olmadığı ,okuyucuyu alıp içine çeken, özdeşleştiğini bütünleştiğini bazen de aman tanrım diye içindeki küçük çığlıkları bastırtan ah ne olur bitmesin dedirten elindeki kitabın ,okuduğun son sayfasına parmaklarını koyup öylece boşluğa bakıp transa geçirten bir eser. Yıllarca okudum çok iyi yazarlar var fakat kimse bana bu kadar saf akıcı doğal bir şekilde aktarmadı eserini.İyiki varsın diyeceğim yazarlardan kesinlikle.