Frankenstein

Mart ayının #ithakibilimkurguklasikleri okuma etkinliğinin kitabıydı Frankenstein. İlk başlarda okurken sıkılsamda sonrasında merakım galip geldi ve son yarısı bir çırpıda bitti. Okuması diyalogların azlığı ve karakterlerin halet-i ruhiyelerini anlatma kısmındaki ağdalı yapı yüzünden sıkıntı verebiliyor ama diline alışınca akıp gidiyor.
Bildiğimiz yada hayal ettiğimiz,çesitli vesilelerle seyrettiğimiz Frankenstein filmlerini unutun. Asıl hikaye bambaşka. Arzularının peşinden gitmenin, yaptıklarının yükümlülüğünü alabilmenin ve büyük hezeyanların hikayesi. Bu açıdan bilimkurgu kategorisi kitabı tanımlamıyor bence. Daha çok yazıldığı çağında getirisi ile gotik yönü ağır basıyor.
Victor'un yaratığının sorumluluğunu alamaması bu kitabın genel teması bana göre.
Okurken kitabın ana karakterine "sorumluluğu üstlenemeyeceksen hiçbir şey yaratmayacaksın" diyecek birilerini aradım durduğum ise bir gerçek.