Huzur Sokağı

Yobaz kelimesini kullanmaktan hiç haz etmeyen ben bu kitap ve yazarı için bu kelimenin çok uygun olduğunu düşünüyorum.

Ve Feyza ölür...

Beni bu kadar ağlatan bi başka kitap olmamıştı..
ilk 30 sayfa okuduktan sonra kitabın gidişatını tahmin eder olmuştum..
Tamamen yanıldım çok farklı bi akışa sahip çok duygu yüklü insanı kendi içine çeken bi kitap..
Yeri geldi kendimi feyza yerine koydum yeri geldi zeynep..
Feyzanın yaşadıkları,yaşayamadıkları :'(
Bilal'e olan aşkından islama yönelmesini,kızınıda bu şekilde yetiştirmesi ile çevresinden taktir ve övgüler toplaması..
Açık hoppa bi kızın islama bu kadar bağlılıkla dönmesini 2 gün de okudum..
kitap bitmesin diye beğendğim kısımları kavuşma anlarını 2 şer kez okudum özelliklede
şu kısım neredeyse 5 dakika boyunca hıçkırıklar ile ağlamama sebeb oldu..

Feyza; kusura bakmayın hacı amcacım biraz geciktim ama bu vakte kadar çocuğu bekledim gelmeyince ben getirdim ..
Bilal aşinası olduğu bu ses üzerine büyük bir hızla arkasına döndü ve hayretle inanamaz bi halde elinde bavul içeri girmekte olan feyzaya baktı..
bir anda göz göze geldiler..
> yarın osmanla gönderirsiniz zarfı (parayı ) alla'a ısmarladık efendim dedi ve aceleyle adeta kaçar gibi mağazadan çıkmak üzereydiki
bilal bi ok gibi fırladı yerinden ve heycanlı bir sesle
Feyza hanım!
diye feyzanın yolunu kesti..
> feyza ; yanlışınız var beyfendi benzetmiş olucaksınız dedi ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştı..

Aslında koca bi kitabın dönüm noktası burası idi :(
sonrasında birbirlerini bulmaları yine kaybetleri yanlış anlamalar. konuşamamalar..
ve yaşanamayan duygular aşk'lar..

bi solukta içime çektiğim bu kitabı tüm okurlara tavsiye ederim..
Böylesi aşk varmıdır dedirticek kimi zaman ağlatıcak kimi zaman tebessümlerinize sebeb olucak ender rastlanır kitaplardan birisi diyebilirim..

Biraz gereksiz uzatmalar vardi onun harici guzeldi

Senin gibi düşünmeyeni yargıla, suçla...

Başka bir bakış açısı göremedim kitapta...

Başını örtmeyen tüm kadınlara çok ağır ithamlar var..Nasıl eğitici bulunabiliyor bu kitap anlamadım...

Daha hiçbir arkadaşımın, üniversite ortamında minicik etek giyip kafetarya masanın üstünde bacak bacak oturduğunu görmedim..

Bilinçli şekilde, kışkırtmak ve "ötekileştirmek" için yazılmış bir romandır..