Tam benlik bir kitaptı. Ama maalesef hep gördüğüm duyduğum halde çok geç keşfettiğim bir yazar sevgili İclal Aydın. Keşke çok daha önceleri alıp okusaymışım kitaplarını. İlk tanışma kitabım Kalbimin Can Mayası oldu. Ve kitabı okurken farkettim ki aslında yazdığı ilk roman Bir Cihan Kafes ve sonraki romanları ,Unutursun ve Üç Kız Kardeş kitaplarının da devamıymış . Ancak Kitabın gerek olay akışı gerek anlatımı bu devam konusunda okuru hiç merakta bırakmadı, tek de gayet keyifli bir o kadar da samimi bir okunuşu vardı. Yalnız şimdi kitaptaki her bir karakterin kendine has hikayesini önceden bilip okumuş olmayı ah ne çok isterdim. Öyle güzel karakterler var ki okurken kendinizi hemencecik kitabın içinde buluveriyorsunuz. Onlar aralarında kahvaltıdaysa onlarla birlikte kahvaltı ediyorsunuz, onlar sohpetteyse siz de kendinizce sohpete bir iki laf katıyorsunuz, onların sevinci sevincim, üzüntüler, hüzünleri de de beraber yaşayorsunuz. En azında ben tam olarak böyle hissederk okudum. Yer yer tebessümler kahkahaya dönüşürken , bazı yerlerde hüzünlü anlara gözyaşlarım eşlik etti. En çok Sadık Dede ve Nezahat Hala 'ya güldüm, en çok da onlara üzüldüm yine.. Her bir karakterin önceki yaşamlarını okumak için geri kalan okumadığım bu üç kitabı ilk fırsatta satın alıp okuyacağım ve okutacağım. Aile sevgisi ve aile bağlılığı üzerine yazılmış romanlar en favori kitaplarım arasındadır her zaman. Ah bilseydim sevgili İclal Hanımcım bu kadar güzel bu kadar gönlüme göre yazdığınızı çok daha önce okurdum tüm kitaplarınızı. Acaba devamı olacak mı diye de çok merak ediyorum şimdi. Öyle kolay benimsenebilen karakterler ki Ayvalık'a gidip acaba böyle bir aile gerçejten var mı diye merak ediyorum doğrusu..Devamının olması temennisiyle...