Lisede sınav için okutulan sıkıcı bir eski dönem romanıydı sadece. Ta ki okuyana kadar.
Bana Türk edebiyatını sevdiren kitap diyebilirim. Dili oldukça ağır, ağdalı anlatım kullanılmış. Benzetmeleri harika. Benim gibi ağır dili sevenler için birebir. Kitap için söylenilecek fazla bir şey yok. Ben bayıldım, okumanızı tavsiye ediyorum.
Ahh Türk edebiyatı...Başkasın diyemiyorum Avrupa'nın gölgesindesin bir bakıma.Bu şekilde de okunurluğun yüksek seviyede kendi açımdan tabii.
Mai ve Siyah, bugün de sapasağlam, çağdaş Türk romanı dendiğinde, onun başına çakılmış birer kilometre taşı gibi duruyor.
her kitabın bir zamanı varmış
ilk elime aldığımda bitirememiştim.
evet ağır bir dile sahip.
ikinci kez elime aldığımda su gibi aktı gitti
ve kesinlikle çok güzeldi.
Bu dönem kitaplarını çok seviyorum.Duyguların böyle safiyane ve doğrudan hissedilen bir şekilde anlatılması insanı çok etkiliyor,işte diyorsunuz "bende .... sırasında böyle hissetmiştim,ama böyle anlatmam mümkün değil ".Söylenecek fazla söze gerek yok.okunması lazım.
Şair, şiirlerini pamuklara sarıp sarmalamak ister adeta. Şiirlerinin üstüne titrer, gece üzerini açan bir çocuğun annesinin yüreği gibi çarpar yüreği. Kolay mı her kendinden vazgeçmek? Onun hikayesi bu işte diğer adı vazgeçmek olan.
Ağır ve ağdalı bir dil. Okumakta zorlandım. Ahmet Cemil'in hayatın gerçekleriyle tanışması çok acı oldu. Sahi neydi gerçek olan bu adamın hikayesinde?
Mai ve siyah, Halit Ziya'nın romanları arasında en beğendiğiymiş. Kitap Ahmet Cemil'in hayal hakikat çatışmasını realist yönleriyle anlatıyor. Orjinal dili oldukça süslü, tam bir Servet-i Fünun örneği. Dönemini çok güzel yansıtan başarılı bir kitap. Sadece olay akışının yavaş olması ve betimlemelerin kimi zaman sayfalarca sürmesi beni biraz sıktı diyebilirim.