Nefret Mektupları

yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2021/06/vi-keeland-penelope-ward-nefret.html


"Seçmelere girmiyorsun ve kiliseye katılmıyorsun, yine de bir haftada içinde ikinci kez buradasın. Niye geldin öyleyse?"

Başımı iki yana sallayıp kendi kendime güldüm. "Hiçbir fikrim yok. Bekle, aslında bu doğru değil. Buradayım, çünkü sarışın içimi dışıma çevirdi."

"Ah." Terrence'in yüzüne anlayışlı bir bakış geçti. "Bir kadın. Hem de kendini sorgulamanı sağlayan biri."

Ofladım. "Kendimi hem de nasıl sorgulatıyor - çoğunlukla da aklımı kaybedip kaybetmediğimle ilgili."

Gülümsedi. "Seni olduğun kişi için görüyor ve bu da sende daha iyi bir dam olma isteği uyandırıyor. Sakın o kızın gitmesine izin verme."

*****



"Sana başına gelen en iyi şeyden kurtulmanı ve sonra da deli gibi acı çekmeni mi söylememi istiyorsun? Beni lanet olası bir sihirbaz falan mı sanıyorsun? Buna verilecek kolay bir cevap yok çünkü sen kıza aşıksın, haksız mıyım?"

Derin bir nefes alıp verdikten sonra teslim oldum. "Tepeden tırnağa ona aşığım."

"Öyleyse onunla ol. Seninle ilgili her şeyi biliyor. Kabul ediyor. Onunla ol, Reed."

"Ya yapamazsam? Ya suçluluk çok fazlaysa? Onu nasıl bırakırım? Onu nasıl bırakacağımı söyle bana."

"Mutlu bir orta yol yok. Ya onunla olursun ya da bırakırsın. Onu birden bire bırak. Artık onu ayartma, arkadaşı olmaya çalışma veya kahrolası kahramanı olma çünkü ikimiz de bunun saçmalıktan ibaret olduğunu biliyoruz. Sen o noktayı geçtin. Söylemekten nefret ediyorum ama eğer bunu bırakmaya karar verirsen artık beraber çalışamazsınız. O bok işe yaramaz. Ona kaymaya devam edeceksin ve aynı durumla sonuçlanacak, bu adil değil. O yüzden lafı bırak da ne yapacaksan yap. Eğer bırakmaya karar verirsen ona yeni bir iş bulsan iyi edersin. O iyi olacak. İnan bana, onun yaralarını yalamak isteyecek tonla erkek var."

O son kısım beni test etmek için eklediğini biliyordum. Bunun beni delirteceğini biliyordu. Sözleri acımasızcaydı, fakat gerçek olduklarını biliyordum. Charlotte'la orta nokta yoktu. Ya tamamen vardım ya da tamamen yoktum.



*****



"Burada olduğuna inanamıyorum."

En sonunda yaklaşıp yanımdaki koltuğa oturdu ve kollarımın arasına geldi.

Ona sıkıca sarılırken ağlamaya başladım. "Seni çok özledim, Reed."

Soluğunu boynuma doğru bıraktı. "Ah, güzelim. Ben de seni özledim." Bana bakmak için geri çekilip, "Bonnie Raitt haklıydı..." dedi.

"Ne demek istiyorsun?"

Birkaç saniye boyunca gözlerimin içine baktıktan sonra konuştu. "Bir insana birini sevdiremezsin. Fakat tem tersi de doğru. Hiçbir şeyin seni bir insanı sevmekten de alıkoyamaz. Seni sevmemek için çok uğraştım, Charlotte. Fakat seni bütün kalbimle ve ruhumla seviyorum."

Yazarın okuduğum kitapları arasında en sevdiğim oldu.
Tek kelimeyle harikaydı.
Charlotte Darling’in ikinci el mağazasında rastladığı eski tüylü bir gelinlik dikkatini çeker. Özellikle de gelinliğe iliştirilmiş bir aşk mektubu, Charlotte’yi büyük bir arayışın içine sokuyor.
Reed ile Charlotte’nin yollarının kesişmesiyle asıl hikaye başlıyor.
Reed, ne kadar kabul etmemek için dirense de, duygularını kabul ettiği zaman bile uzaktan sevmek için çaba gösterse de sonunda aşk kazanıyor.
Reed, diyorum başka da bir şey demiyorum.
Çok ama çok güzel seviyor.
Charlotte desem, müthiş inadı, kafasına koyduğu şey için sonuna kadar çabalaması tamamen hayran olunası biri.
Bir yerden sonra kendisine değersiz biriymiş gibi davranan kişiye artık yeter diye isyan edesi gelir insanın, iyi sabretti ve mükafatını aldı.
Ve o son çok ama çok etkiliydi.
Sevginin, aşkın, her engelin üstesinden gelebileceğinin somut kanıtı gibi bir sondu.

-----------


“Burada ne yapıyorsun?”
“Açık büfe salata barı olduğunu duydum. Ayrıca içki de içebilirim.”
“Bir de sakinleştirici hap.”
“İkisini birbirine karıştıramam, o yüzden hakkımı biradan yana kullanacağım.” Karşısına oturdum. “Sana katılmaya iznim var mı?”
“Akşam yemeğime sinsice girmeye çalışman hoşuma gidiyor mu emin değilim, Eastwood.”
Sinsice. Benim kelime seçimimi bana karşı kullanıyordu. Lanet olsun. Hak etmiştim.