Saklı Miras

~~~*~~~
Dawson başını iki yana sallayarak güldü. Ne kadar güçlü kavga ederlerse etsinler, hiçbir şey aralarındaki sevginin üstüne çıkmıyordu. İlişkilerine olan inançları gördükleri tüm sorunları önemsiz kılmıştı.
~~~*~~~

~~~*~~~
Bir kurdun yapmak zorunda kaldığı en zor şeylerden biri, sevdiklerini böyle kaybetmekti. Savaşta, çarpışmada ya da bir kavgada değil. Öylece hasta yatağında. Durup düşünürken veya çaresizliğin acımasızca yüzüne vurulurken.
~~~*~~~

~~~*~~~
Gavin ayağa kalktığında, Deborah onun elini tutarak aşağı doğru çekti. "Merhaba ve hoşça kal öpücüğü istiyorum."
"Bu biraz uzun sürebilir. Vaktim yok."
"Acelem var, gitmem lazım öpücüğü öyleyse."
Gavin eğilip Deborah'ın dudaklarını öptü. Tam anlamıyla aceleci ve gitmesi gerektiğini hissettiren bir öpücük değildi. Gavin ellerini yüzünün iki yanına koyup hafifçe geri çekildi. "Uyuşturucu etkisi yapan zehirli dişler bende, fakat senin dudaklarında da bir ey var," dedi küçük bir öpücük daha aldı.
~~~*~~~

Yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2020/12/busra-toraman-sakl-miras-krmz-baslkl-kz.html

Dawson, Ada, Gavin, Deborah, Murat, Peratha, Stone, Felicia, Hilary ve Creon..
Hepsini okumayı tek kelimeyle özlemişim…
Serinin üçüncü kitabında konu kendini tekrar ediyordu ve bana durağan gelmişti. Ama bu kitapla kesinlikle eski heyecanını tekrar yakalamış.
Konusundan bahsedip heyecanını kaçırmayacağım.
Soluksuz okuduğum bir maceraydı. Yeni sırlar, yeni gizemli düşmanlar ortaya çıktığı gibi bu kitapta bazı bilinmeyenler de cevap buldu. Ayrıca kitapta ufak bir sürpriz kişilere de rastlıyoruz. Tamamen doyurucu bir kitaptı.
Serinin devam kitabını büyük bir merakla beklemeye başladım. Umarım bu sefer fazla beklemeyiz.

--------------------
#alıntı

"Onları doğurduğun için teşekkür ederim," dedi Stone sırtını konsola yaslarken. Lyon kucağında ayağa kalkmış, Stone'un yüzüne dokunuyor, yeniden kendisiyle oynamasını istiyordu.
"Ne demek, benim de hoşuma gitti işte," dedi Ada elini sallayarak.



#alıntı

“Barıştık öyleyse.”
“Pek sanmam,” dedi Peratha elini sallarken. “Bana kalırsa hala kendini beğenmiş ukalanın tekisin.”
“Sen de öylesin.”
“Ama kendime tahammül edebiliyorum. Aynı anda iki ukalayı kaldırabilir miyim, emin değilim. Yine de meydan okumaları severim. Her gün sınırlarını zorlayacak mücadeleler görmüyorum.”
Creon başını iki yana sallarken ellerini cebine soktu. “Gerçekten eğlenceli olacak,” derken Peratha’yı şakağından öperek uzaklaştı.

#alıntı3

“Kiminle görüşüyorum? Dedi Dawson.
“İsmim Melody. Ben kiminle görüşüyorum?”
“Karım yanında mı?”
Melody yarım bir şekilde gülümseyerek arkasına yaslandı. “Kendisini tanıyor muyum?”
“Karamsar, yabancılardan hoşlanmayan ve sinirlerini yıpratacak kadar umursamaz biri.”
“Ah pekâlâ.” Melody telefonu indirerek hafifçe eğildi. “Sanırm kocanla konuşuyorum. Tam olarak seni tarif ediyormuş gibi geliyor.”