Savaş ve Barış (Cilt 1)

Bu kadar güzel bir kitabın daha yazılabileceğini sanmıyorum.

Yeni bir ortama girdiğimizde herkes yabancıdır, uyum sağlamakta zorlanırız. Herkesi birbirine karıştırır, isimleri unuturuz. Uyum süreci bittikten sonra ancak kendimize geliriz, zevk almaya başlarız, insanları tanıyoruzdur artık, elmayı armuttan kuruyu yaştan ancak o zaman ayırırız. Bunun için sabır göstermek gerek işte. Savaş ve Barış böyle bir roman, sabır istiyor okurdan. Romanın bir parçası olduktan sonra, şölen tadında…

Hem Savaş gibi hemde Barış İçim kopuk kopuk.. Bir çok iyiyim, bir çok kötü. Sanki gayet sıradan, normal bir hayatın içinde değil de, bir senfoni orkestrasının sürekli değişen ezgisi gibi içim. Ağzımda sürekli akşamdan kalmışçasına buruk bir tat, renkler bazen çok net, bazen yalnızca siyah beyaz. Ama en çok beyaz