Victor Hugo'nun üslubu görülmeli bence, Sefiller bunun doruğa ulaştığı eser. Şöyle bir örnek vereyim: bordo siyah beş ciltlik versiyonu okudum. Yanlış hatırlamıyorsam 3.ciltte yazar elli sayfa boyunca Fransa'nın kanalizasyonlarını anlatıyor ve hiç sıkılmadım. Böyle bir durum başka bir yazarla kat'i surette mümkün değil. Hani ölmeden önce okunması gereken kitap listeleri dolaşır durur ya işte bu kitap o değişen listelerin daimi üyesi olmalı
ÇARPICI
Kelimenin tam anlamıyla böyle, bir klasiğin insanın etkilemesi beklenen bir sonuç olsada hiç beklemediğim bir anlatım tarzı ve içerikle karşılaştığımı belirtmeliyim. İlk etapta yabancıladığım anlatım tarzı sonrasında beni sarıp sarmalarken, kimi zaman karşılıklı muhabbet, kimi zamansa öğreten bir havaya sokup hem şaşırtıp hemde aldığım hazzı katladı. İçeriğe gelirsek spoiler vermemek adına olaylardan bahsetmeyeceğim lakin bir çoğumuzun hayatında arkadaşlarıyla muhabbetini yaptığı etik, ananeler ve kanunlar üzerine harika diyalog ve anlatımlarla dolu olduğunu bu bakımdanda okuyucuya kültürel kazanımlar sunarken psikolojik değerlendirmeleriyle de ayrı bir değer kategorisine girdiği kanısındayım. Sonuç olarak bu yaşa kadar ertelediğim için kendime epey kızdığımı söyleyebilirim