Söz Acıda Sınandı

ÖLÜ BEATRICE
İki kez göründün Beyazlar içinde: Erdenliğinin Giysisinde ve Kefeninde.
Erdenliği sevmedim.
Kısırdır erdenlik! Tohumlanmaz İmgelem ve Rahim. Tabuttaki gövdene baktım:
Hülyâ gibi derindi. Suçu keşfettim birden: Etin tâ içini. Malgamamsı. Etin tâ
içi: Haykıran! Haykıran!
Yoktur "yıldırım aşkı" Aşk oluşturulur, üretilir yüreğin dipsiz karanlığında.
Siyah pelerinlidir ve Orak'la dolaşır. Önceki acıların, önceki anıların hasatçısı! Biç
ne bulursan! Biç!
Ölü Beatrice! Öğretmenim!
Senden sonra buldum şehvetin tadlannı. Baldırları, tüyleri ve kılları. Ah! kalçalar:
Uçurumsu baş dönmeleri. Bin çeşit menekşe kokladım sizlerde.
Anınla gidip gelirken, haykırdım:
Pislik! Pislik! Pislik!
Ama burdan üreyecek Erdem! Bu Cinnet'ten!
Parmak uçlarımda dokunamadığım tercinin anısı kanıyor. Hiç durmadan kanıyor.
Öpemediğim, okşayamadığım meme uçlarm bir ikindi vakti gibiydi
herhalde. Ört üstümü güzel loşluk! Kan içinde doğur Ben'i.
Ölü Beatrice!
Yazarken sevdim seni!

(Ahmet Oktay, Söz Acıda Sınandı)