Rousseau diyorki:"insanlar,beni yalnız yaşamaya mahkum edince, onların beni mutsuz olmam için tecrit etmekle mutluluğuma benden çok hizmet ettiklerini gördüm" Gerek önsöz ve diğer araştırmalarım sonuncunda sanki hep kötü bedbaht olmuş gibi aktarılmış, oysaki tam da bu notlar da başlarda öyleydim ama artık iç huzuruma kavuştum diyor. Realistliği önemsediğini, botanikle içli dışlılığını anlatıyor. Çocuklarını neden yetiştirme yurduna verdiğini anlatıyor(açıklaması benim hem durumum yok hem de ailemde onları iyi yetiştiremezler diyor. Ayrıca kendisine karşı düşünceleri bildiği için.)