Boyunayım; ama enine olmayı tercih ederdim. Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilim taşları ve o ana sevgisini emen. Bu yüzden büyüyemiyorum parlak yapraklara her nisan, bir çiçek tarhının güzelliği de olamadım ne yazık ki. Sanki özenle boyanmış ve kendi payına düşen hayranlarını kabul eder gibi, pek yakında bütün yapraklarından birer birer döküleceğini bilmeden. Benimle karşılaştırılırsa, ölümsüz sayılır bir ağaç ve bir çiçek o kadar uzun boylu değildir belki; ama kalkışmanın anlamını bilir. Bense ömrünü bir ağacın, cesaretini istiyorum bir çiçeğin. / SP

"saadet zamanı: avluya doğru oturmuşuz, sen ve ben/ endamımız çift, sûretimiz çift, rûhumuz tek, sen ve ben/ bulandıran palavralardan âzâde, gamsız bir keyif, sen ve ben/ sen ve ben, ne sen varsın ne de ben, bir olmuşuz aşk elinden..."

Bir gün bir arkadaşım "sence neden insanlar kitap okumayı sever" diye sordu... .Aslında beklediği cevap değildi.. nedenini sormamı bekliyordu..."Neden?" dedim... Yalnız olmadığımızı hissetmek için dedi. Haklıydı da...Ne zaman dünya üstüme yıkılsa, kitaplara saldırırım.. Kitaplar benim panik odamdır.Duvarlarına sırtımı dayarım..Roman kahramanı elini omzuma koyar..."Üzülme" der..Biz varız...

Tam bir kitap tutkunuyum.