Bir sahaf kitabındaki nem ve küften elime geçen inanılmaz sevinci birilerine geçirememekten gelişti bende bu bireysellik bilinci.

Boyunayım; ama enine olmayı tercih ederdim. Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilim taşları ve o ana sevgisini emen. Bu yüzden büyüyemiyorum parlak yapraklara her nisan, bir çiçek tarhının güzelliği de olamadım ne yazık ki. Sanki özenle boyanmış ve kendi payına düşen hayranlarını kabul eder gibi, pek yakında bütün yapraklarından birer birer döküleceğini bilmeden. Benimle karşılaştırılırsa, ölümsüz sayılır bir ağaç ve bir çiçek o kadar uzun boylu değildir belki; ama kalkışmanın anlamını bilir. Bense ömrünü bir ağacın, cesaretini istiyorum bir çiçeğin. / SP