Bazen gezegenimiz acaba evrenin tımarhanesi mi diye düşünmeden edemiyorum. Johann Wolfgang von Goethe

Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.

Eğer ilk seferde başaramazsan yere yıkıl, sonra tekrar yıkıl..