Asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim. Karşımda yalnızca, bir sıkıntı duvarıyla kuşatılmış, taş kesilmiş bir şimdi var. Irmağın karşı kıyısı, karşıda bulunduğuna göre, asla bu taraftaki kıyı değil; çektiğim acıların tek nedeni de bu. Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ıstırap vermez olduğu limana varmayacak, her şeyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok. Üstünden çok zaman geçti bunların, ama benim hüznüm hepsinden eski............f.pessoa...

Rivayet odur ki; Kebikeç kitap kurtlarının efendisi imiş. Onun tılsımı, büyülü sözleri bir kitabın kemirilip yok edilmesine engel olurmuş. Bu yüzden kitaplarını çok sevenler, her bir sayfasını gözünden bile sakınanlar tüm kitaplarının ilk sayfasına "Ya Hafız Ya Kebikeç!" yazar ve böylece bu tılsımla kitaplarını korurlarmış. Öyleyse, yeryüzünde her şeyden daha samimi, her canlıdan daha dost, gönül ve fikir dünyasının anahtarı olan kitapları koru ve sakın ya Kebikeç!