Cok acayip. Yani tamam akici bir kitap baslayinca okunuyor ama okuyucuya verdigi hicbir sey yok. Ama cidden yok. Kitabi aldigimda kitapla ilgili hic bir yorum bulamamistim. Konu ve icerik olarak da cok fazla detay vermediği icin acikcasi beklentim buyuktu. İthaki yayinlamis birde, sacma sapan birsey degildir diyip esasli birsey bekledim yani. Ama okumaya baslayinca zihnimde devamli "ya sen anlatiyorsun acabaaa " cumlesi dondu durdu. Bittiginde ise " bu neydi ki simdi" dedim. Tam bir hayal kirikligi.

Bir cocugun gozunden kayiplar , yola devam etme ve affetme ile ilgili hos bir kitap.

Fena degil ama anlatimi bir tik daha yavan diger okudugum kitaplarina gore. Duygular gecmiyor okurken sanirim yazarin asina olmadigi bir konu olmasi yuzunden olabilir. Birde yasadigimiz cografyada geciyor olmasi olaylara yazarin gozunden bakmayi engelliyor. Savas kismindan bakinca elde kaliyor, michael ve jo acisindan bakinca da fazla duygusuz . Oyle iste. Bittigine memnunum. Neyse ki yazari okumaya bu kitaptan baslamamisim.

Oyku okumayi severim ama bu kitaptan sonra uzunca bir sure okumak istediğimi sanmiyorum. Yazarin daha once incir tarihi kitabini okumustum onda en azindan roman oldugu icin bir butunluk vardi ama oykude yazarin sirazesi kaymis gibi ne anlattigi belli degil. Ustelik o kadar kasvetli o kadar ic bunaltici ki karabasan gibi cokuyor insanin uzerine. Evet yazdigi butun oykuler sayesinde yazarin anlatiminin gelisimini gormek mumkun ama akis hala gerceklesmiyor. Ona benzemeyeyim buna oykundu demesinler diye diye karman corman bir tarz olusmus. Bir okuyucu olarak okurken yildim resmen okuma hevesim kacti.

Yazarin anlatimini ve anlattigi hikayeleri sevdim. Sadece hikayelerin kurgu ya da hafif esinlenmeli karakterler olduğu kismi biraz hayal kirikligina ugratti beni. Yine de psikolojiye dair hos bir kitapti.

Arka kapakla alakasiz degisik bir sosyopat hikayesi olmus. Bazi yerlerde akis cok iyiyken bazi yerlerde senaryodaki replikleri okuyormusum hissi uyandirdi bende. Bastan zaten tahmin ediliyor katilin kim oldugu ama yancisini tahmin etmek son sayfalarda anca gerceklesiyor. Ayrica karakterlerde bir dengesizlik vardi. Robin bana gore fazla zayif kalmisti. Bir psikiyatrist olmasina ragmen son sayfa da anca aydi kadin. Kendi melankolisinden cikipta olaya adapte olamadi bile.Melanie ise fazla abartiliydi bence.

Kitabin adina bakinca yara izi krali kitabindaki matthias'in kurtlarıyla alakali birsey oldugunu dusunmustum ama cok baska bisey cikti. Zoya'nin ejderhaya donusum sureci, nikolai'nin iblisi, karanliklar efendisini donusu, fjerdayla olan savas , nina ve buz sarayindaki olaylar derken epey dolu dolu bir kitap olmus. Ve tabiki devaminin gelecegine dair işaretler de var. Bitsin artik dedim ama bir macera daha hos olabilirdi tabi. Tek eksik aksiyondan romantizme yer kalmamis gibi. Kitap okuyucuyu da elinde kilicla oradan oraya kosturup nefes aldirmiyor. Aa birde rahatsiz oldugum kisim ayni cinsiyetteki insanlar arasindaki romantiklestirilmeye calisilan o iliski bu kitapta da mevcut. Okumak istemeyenler icin gercekten tat kaciriyor.