Okurken insani duygudan duyguya surukluyor. Ceviri kaynakli sanirim biraz aksak ilerliyor kitap ama yine de cok guzeldi. Her sayfada ayri merak ettim ayri uzuldum. Gercek bir hikaye miydi bilemiyorum ama beni cok etkiledi. Kucucuk cocuk ne yapar ne eder nasil olur kafamda bir suru soru.

Sanirim okudugum en yorucu ve en sacma kurguya sahip Grange kitabi bu olabilir. Sanki yazarin elinde bir suru bu konuyla ilgili dokuman varmista hepsini kullanmak zorundaymis gibi, kendini ispatlama cabasi gibi garip birsey. Gercekten bu kadar uzatmaya, dolandirmaya gerek var miydi? Erwan'in sacmaliklari, teknoloji caginda her yer kamerayla donatilmisken hala antin kuntin arastirma yontemleri, beyni basmiyormus gibi sacma sapan sorgulama sekli falan. Dalga mi geciyor acaba hissi verdi. Tamam arastirman mukemmel olabilir ama yagmur gibi okuyucunun uzerine de bosaltmazsin yani.

Sasirtici bir kitap. Klasik Grange havasi veriyor ama sanki fazla uzatilmis gibi. Bu kadar detaya, olaya ve karaktere gerek var miydi bilemiyorum, ara verdigim her surede geri donup karakterleri hatirlamak baya zor oldu benim icin. Evet heyecan verici ama bir tik bunaltici bence.

Cok sasirtici bir kurgu olusturmus yazar. Yazim dili cok basit, fazla birsey dusunmeye gerek kalmadan dogal bir akisla butun taslar yerli yerine oturuyor. Dili ya da anlatimi anlayabilmek icin ekstra efor sarfetmeye gerek kalmayan bir kitap. Spoiler --Arka planda tum bunlari planlayanin bir kadin oldugunu biliyordum ama o isim cok uzdu cidden. -- Paul'e de yazik oldu. O kisimlar cok eglenceliydi halbuki. Kristine'nin kismi da cok havada kalmis, fazla hizli gecmis yazar. Ama genel olarak begendim. 1 gunde okutturacak kadar heyecanli bir seruvendi benim icin.

Insani sok eden bir kurgusu var. Yok artik dedirten hersey kitapta mevcut. Insana okurken bi "acaba olabilir mi " dedirtmiyor degil.

Sanirim bu sene aldigim ve de okudugum en iyi kitap olabilir. Bu hayatta karsilastigimiz pek cok hastaligin ilacinin, asisinin ya da tedavisinde adinin konmasindaki en buyuk yarari saglayan bu kadini kimsenin bilmiyor olusu cok uzucu. Kendi adima daha onceden tanimadigim icin cok utandim. Ailesininde bence pamuklara sarilmasi gerekirken bircok sey yasayip, olan bitenden habersiz birakilmalari cok zalimce. Donemin kosullari goz onune alindiginda belki bilim adina yapilan seyler bazen cok bencil ve duygusuz oluyor ama sonrasinda telafi edilebilirdi diye dusundum.

Oldukca fantastik ve her sayfada insani geren bir kurgusu var. Bir cirpida okutturuyor kendini. Tek sorun seri olmasi ve henuz ikinci kitap turkceye cevrilmemis. Ustelik kitabin sonuna ikinci kitaptan tadimlik birkac bolumun konulmus olmasi daha da merak ettiriyor. :(