Daha önce İsmet Özel ve Enis Batur gibi sevdiği insanları öldüren Pelit bu kez romanında, insanın en çok sevebileceği varlığı, özünü öldürüyor. Elinde bir şişe arsenikle ölüme doğru ilerlerken ise inancı, sevgiyi, yazmayı ve daha bir çok şeyi sorguluyor. Müthiş bir üslup, harika bir anlatı. Bir yazarın ilk kitabını yazdıktan sonra hemen öldürülmesi gerektiğine dair bir kısım var hele, neredeyse ikna oldum. Olmasam da öyle güzel anlatmış ki, ikna olmuş taklidi yapmak bana hiçbir şey kaybettirmez diye düşündüm.

Doğunun çoğunluğu efsunlu inançları, efsaneleri, toplum yapısı, siyasi alışkanlıkları ve düzeninin, Urdu edebiyatı öykücüleri tarafından resmedilişiydi kitap. Hep batıdan bir şeyler okumak istemeyen öyküperver okurlar için Asya'ya açılan motifli bir kapı olabilir kendisi.