'99 depreminde Yalova'da annesi, babası ve küçük kardeşlerini kaybedip sadece kendi kurtulabilen arkadaşımın sözleridir: "Ailemi çok sık rüyamda görüyorum ve sabah kalktığımda rüyamı gerçek sanıyorum. rüya görmekten nefret ediyorum..."
Dünyanin adaleti budur ve böyle olacaktır. Her insan üzülür her insan kahrolur ve her insan acı çeker. ama hayat işte canlarım bir opera gibi sahne bizim rol bizim nasıl oynıcağımız bize kalmış.
Unutulmak güzel değil. Arkamızdan yas tutulmalı, Ertesi gün güneş doğmamalıydı ama öyle olmuyor işte.
Aşk .. Yorulmaktır.. Uğraşırsınız bi dolu şey için, kimileri istediğiniz gibi olur, kimileri olmaz, doğrularınız, yanlışlarınız da olur bu sırada. dayanması güç şeyler yaşarsınız, dayanırsınız. çok şey gördüğünüzü düşünürken hayatta, daha fazlasını göstermeye devam etmektedir size hayat. emek verirsiniz elinizden geldiğince ya da zorlarsınız kendinizi, kimileri görmezden gelir, kimileri takdir eder, kimileri beğenmez, kimileri nankörlük eder. Tüm bunlar olup dururken, hayat devam ederken, her sabah uyanıp, her akşam yatarken, siz ansızın bi şey farkedersiniz; bi ağırlık vardır üzerinizde, kalbinizde, zihninizde, durup duruken fark edersiniz bu hissi. sonuçlar ne olursa olsun, yorulmuşsunuzdur. işte o an içiniz burkulur, üç beş saat sonra yeni mücadeleler için ayağa kalkana kadar. Çünkü yaşıyorsanız eğer, o anda kalma ve dinlenme lüksünüz yoktur.