Çok çok çok güzeldi. Poirot ise muhteşem. Gerçekten bittiğine üzüldüm. Ama yinede Agatha Cristie ölmeden önce kahramanını sona hazırlayarak en iyisini yapmış. Belki de Poirotun maceraları bitirmeden okunmalı. Böylece tam bir son olmamış olur. Ayrıca Hastings'e çok üzüldüm. Bazen olmayınca olmuyor. Bence Hastings de Poirotla beraber öldü. Çünkü Hastings Poirotla beraberken tamamlanıyordu. Poirot'un Watson'uydu o. Yani Onsuz hiçbir değeri yoktu okuyucu için.

Jane marple'lı iyi kitaplardan. Kitap iyi ancak marple tuhaf şekilde antipatik geldi.

İyi değildi. Kurguyu çok karıştırmış. Poirot bile kurtaramamış ki burda poirot açıkçası hayal kırıklığına uğrattı. Çok daha basit çözüme ulaşılabilirdi. Büyük dörtler çok abartılmıştı. Ve sonunda bir anda her şey çözülüverdi. Olmamış. Agatha'ya yakışmamış.

Agatha cristie burda biraz abartmış. Katil sürekli değişti. Yinede iyi kitaplarından.

Bir anda okunamayacak kitap. Kafa dağıtmak için de öyle. Not almaktan parmaklarım ağrıdı. Kitaptan bir alıntı -güzel noktaya parmak basmış- Yiyecek aramaya giden kuşların bulduklarını hiç dokunmadan götürüp yavrularına vermeleri gibi, bizim eğitimcilerimiz de kitaplardan topladıkları bilgileri dudaklarının ucuyla alıp rüzgara savuruyorlar. Sanırım ne geçmişin, ne geleceğin değil, yalnızca bugünün bilgeleriyiz. Ama daha da kötüsü, öğrencilerin de bilgiyle beslenmeyip bilgiyi yalnızca elden ele geçirmeleri. Kendileriyle değil başkalarıyla konuşmaları.../çiçero Bir de 16. yy'de fransa eski yunanlılar olmadan bir hiçti sanırım. toplantılarında, ikinci dillerinde, sanatta, edebiyatta hatta hayat tarzlarında hep onların borusu ötüyormuş. Ya da montaigne takıntılıymış.