'Roman İşte! Müthiş kurgusu ile etkileyici olsa da sonuçta roman'' diye düşünebilirsiniz ama bendeki etkisi biraz farklı oldu. Bu kitap tam anlamı ile kapitalizmin insanları nerelere kadar götürebileceğinin bir göstergesi. Hala okumamış olanlar, okudukları zaman ne demek istediğimi gayet net anlayacaklardır. Çünkü dünyada olup bitenlere baktığımız zaman, özünde kitapta anlatılanlardan pek de farklı olmayan ''var olma oyunları'' nın kapitalizmin temeli olduğunu görebiliriz. Bir yanda olanakları sınırsız varsıllar ve diğer yanda onların bu yaşamını sürdürmeleri için, bir lokma yiyecek karşılığı canları pahasına bitmez tükenmez mücadeleler vermek zorunda bırakılan başka insanlar.. Üstelik adaletle ilgisi olmayan cezalandırma sistemlerinin korkunç boyutlardaki uygulamaları ile bu insanlara hiç bir direnme hakkının tanınmıyor.. Daha fazla söz edip zamanınızı almak yerine, kitabı okumaya bir an önce başlamanızı öneriyorum.

Öğrencilik yıllarımdan beri yapıtlarını hayranlıkla okuduğum yazarın bu kitabını okumakta geciktiğimi düşünüyorum. Konusu, uslubu, içeriği ile diğer eserlerinden çok farklı. İşte bu özellikleri ile Demir Ökçe'nin distopik bir eser sayıldığını öğrenince şaşırdım doğrusu. Evet, bu kitap yazarın siyasi düşüncelerini yansıtıyor ve karamsarlık da içeriyor ama kapitalizmin ezen, yok eden soğuk ellerini hissettiren olaylar ve durumlar yaşanmış ve yaşanıyor. Dipnotlar belge niteliğinde. Günümüzde de aynı yöntemler geçerli. Yine yakın zamanda okuduğum gençlik romanı Açlık Oyunları'nda anlatılanlar distopya tanımına uyuyor ise Demir Ökçe daha farklı bir tür olmalı.

Bu kedicik hayal ürünü değil. Sokaklarda yaşam savaşı veren genç bir adamın dünyasına tesadüfen girerek onu yaşama bağlamayı başarabilen yaralı bir sarman. Kitabın yazarı James Bowen ile sarman kedi Bob'un yolları bir şekilde kesişince çıkmazdaki iki yaşam bir umut öyküsüne dönüşüyor. Zorluklarla dolu olsa da dayanışma ve sevginin gücü ile yavaş yavaş değişen bir yaşamı anlatan gerçek bir öykü. Her bir satırında hissedebileceğiniz sımsıcak bir dostluk ve var olma çabası merakla okutuyor bu öyküyü. James ve Bob'un dayanışmaları ve var olma çabaları yüreğinize dokunuyor. Onlar için kaygılanıp üzülüyor, yeri gelince onlar için seviniyorsunuz. Bir kedinin ne denli duyarlı ve akıllı olabileceğini anlıyorsunuz. Gerçi ben buna hiç şaşırmadım:)) Yürekleri ısıtan bu kitabı severek okudum.

http://begonvilliev.blogspot.com/2013/10/can-dostum-w-bruce-cameron-can-dostumun.html Can Dostum ve devamı olan Can Dostumun Yolculuğu kitapları da çok sağlam gözlemlere dayalı, zaman zaman hüzünlendiren, bazen de güldüren, köpeklerin dünyasına kapı açan yapıtlar. Elbette bu dünyanın baş köşesinde o köpeklerin insanları var. Bana göre gerçekten de büyüleyici bir dünya. Ben zaten bunu keşfetmiş biri olarak her iki romanı da oldukça öğretici buldum. Romanlarda bir kaç farklı yaşam boyunca, sadece köpeklerin değil, bir köpeğin varlığının amacı olabilen insanların da hüzünlü, mutlu, basit, karmaşık yaşamlarından kesitler göreceksiniz.

Çok kültürlü İngiliz toplumundan Hint kökenlilerin uyum sorunları, gelenek, görenek ve tarihleri ile olan bağları eğlenceli denilebilecek bir dille anlatılıyor. Zaman zaman kurguda fazla dağılmışlık duygusu verdi bana.

Benim gibi, Köy Enstitüleri'nin yetiştirdiği gerçek öğretmenlere hayranlık duyanlardansanız, bu gerçek yaşam öyküsünü de okumalısınız.