Kitaba başladığımda karakterler arası bir bağ kuramamıştım. Ancak kırklı sayfalara geldiğimde kitap öyle bir içine çekti ki elimden bırakamadım. Bir şekilde kendinden önceki kuşağın acısının bedelini ödeyen üç kuşak kadının hikayesi. Çok güzeldi, yazarın kalemine sağlık.

İkinci kitaba kıyasla daha çok karakterleri sevdim ve eğlenerek okudum. Kitapta macera diğer kitaba göre daha iyi işlenmiş. İlk kitapta olaylar gayet dinamikken ikinci kitap çok yavaş ilerlemiş ve üçüncü kitaba isteksiz başlamıştım. Ancak kitap beni şaşırttı. Kitapta sevdiğim diğer bir nokta ise üç kitap arasındaki karakter bütünlüğü. Bir önceki kitapta karşılaştığımız bazı karakterleri bu son kitapta da konuk etmiş ve kitaba sıcak, samimi bir hava katmış.

"Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım." (Sayfa, 90) Kitabı bitirdiğimde bana ne hissettirdiği konusunda oturup uzun uzun düşündüm. İlk hissettiğim Santiago Nasar'ın suçsuz yere öldürülmüş olmasının beni çok üzdüğü oldu. Bir toplum nasıl bu kadar vurdumduymaz olur, nasıl hiçbi şey yapmadan öylece durabilir bu sorular kitapta çok güzel bir şekilde gözler önüne serilmiş.