Nedense kitabı okurken çok meraklanmadım Böğürtlen Kışındaki gibi evet sonuna kadar rahat bir şekilde okudum ama meraklanmadım sadece kitaptaki kahramanlara kızdım onlara ısınamadım bir tek kalbimi kazanan Bee oldu bir de sonlara doğru Elliot...Daha çok şey söylerdim ama okumayanlar da vardır kitabı spoiler vermiş olmamak adına yazmıyorum...Ama dediğim gibi benim gözümde bir Böğürtlen Kışı değildi....

Çok değişik bir kitaptı anlatıcı ölüm meleğiydi, ilk defa böyle bir kitap okudum ama sevdim...

Şimdi bitirdim kitabı ve içime işledi kitap kendimi hüzünlü hissediyorum, kitaba gelecek olursak yazarın okuduğum ilk kitabı ama gerçekten güzeldi bir annenin kaybını geçmişte ve gelecekte hiçbir kopukluk olmadan gayet güzel bir şekilde anlatmış...

İlk kitapta devam eden tempo ikinci kitapta devam etti, severek okudum ama yazar sonunu bağlayamadı ucu açık kaldı ne biliyim bir şeyler eksikti sanki...

Şöyle bir göz geçireyim nasıl bir kitap derken kendimi kitabı bitirmiş ve ikincisini merakla okumaya başlarken buldum...İlk başlarda Incarcerona kendimi adapte edemedim ama sonrası kendiliğinden geldi, kafamda yazarın kurgulamış olduğu dünyayı rahat bir şekilde hayal edebiliyordum bu da kitap okurken benim için önemli...Okumayanlara tavsiye edebileceğim bir kitap...

baştan sona kadar çok akıcı bir kitaptı, okurken merakım hiç azalmadı kendimi zor tuttum son sayfaya bakmamak için ki şimdiye kadar hiçbir kitapta böyle bir şey yapmış değilim, neyse okumak isteyenlere tavsiye ederim...